"That One Summer Day"

PART I - "Change"

 Słoneczny poranek, minęła godzina dziewiąta trzydzieści. Po głośnym dzwonku ogłaszającym przerwę, większość klasy wybiegła z hukiem pozostawiając za sobą bałagan. Przewrócone krzesła, niedosunięte do ściany ławki, a przede wszystkim – sterta papierów. O tych uczniach nauczyciele byli bardzo dokładnie poinformowani od dyrektora, na radzie pedagogicznej i kilku innych spotkaniach podczas rozpoczętego roku szkolnego, szczególnie ci nowi. Do grona nauczycielskiego doszło dwóch nauczycieli; od fizyki i wychowania fizycznego, oraz trzydziestosiedmio letnia kobieta obejmująca puste stanowisko pedagogiki. Od września u progu jej drzwi zawitało już czworo uczniów.

Korytarz zapełniony był młodzieżą i starszakami, którzy w tym roku skończą szkołę szybciej z idealnie napisanymi testami i maturą. Dyrekcja nie udziela zgody na przystąpienie do egzaminów, jeśli uczeń będzie miał średnią poniżej cztery. Większość oczywiście zrzędzi i nagina zasady panujące w placówce, jednak po skończeniu szkoły są dumni z siebie i wdzięczni radzie pedagogicznej.

Tego roku, za pięć miesięcy, obecny czwartoklasista Oh Heejun, ukończy edukację w obecnej szkole, ale teraz.. Miał zupełnie inne rzeczy na głowie. Zbieranie papierków z podłogi i wyrzucanie ich do śmieci po rozwydrzonej klasie sprawiało mu większą frajdę, niż bieganie na zajęciach wychowania fizycznego. Aktualnie, myślał tylko o tym, jak wywinie się nowemu nauczycielowi, który zapewne nie przyjmie jego wymówki na stłuczone kolana, obite ręce, czy bolący brzuch. Z poprzednim ledwo dał sobie radę, więc musiał mentalnie przygotować się na rozmowę z WF-istą.

Aby dostać się na salę wyszedł z budynku szkolnego i przeszedł go dokoła, w końcu ciągnąc za ciężkie drzwi oddzielonej o kilka metrów hali sportowej. Już w przejściu poczuł zapach, a raczej smród potu. Skrzywił nos i rozejrzał po obu stronach długiego korytarza wyszukując w tłumie uczniów znajomych z klasy. Dostrzegł jedynie kilka dziewczyn, ale z nimi i tak nie miał zajęć, więc stwierdził, że po prostu zdejmie grzecznie buty przed wejściem na salę gimnastyczną i po cichu usadzi tyłek w kącie trybun czekając na pozostałych.

- Heejun! – usłyszał za plecami, kiedy zsunął ze stopy drugiego buta. Wysoki chłopak podszedł do niego i ustawił swoje trampki tuż obok jego. – Znowu nie ćwiczysz? – zaśmiał się ciemnowłosy Inseong szturchając go w ramię.

- Patrz na siebie, hyung. Już widzę, jak robisz pięć okrążeni dokoła boiska.

- Już wolałbym pójść z tobą na randkę. – Inseong szybkim ruchem zarzucił ramię na szyję Heejuna dociskając jego głowę do klatki piersiowej. Chłopak zaczął się szamotać i już po chwili znów swobodnie oddychał.

- Jesteś obrzydliwy i nienamoralny i przestań mi w końcu dokuczać! – wyprzedził starszego i zajął miejsce na trybunach rzucając plecak pod nogi.

- Te korepetycje poprawnego mówienia jeszcze mam w pakiecie, słoneczko. – zaśmiał się szeroko Inseong i nie zwracając uwagi na burczącego Heejuna przysiadł się obok i patrzył na gromadzących się uczniów w identycznych strojach sportowych; krótkie czarne spodenki i biała koszulka.

Po kilku minutach zjawili się pozostali członkowie męskiej części klasy. Kilku ustawiło się na wyznaczonej białej linii, paru innych ganiało się po boisku, a pozostali siedzieli na ławkach niechętni chociażby do skłonu. W rogu sali rozbrzmiał trzeszczący w uszach gwizdek. Na pewno nikt się go nie spodziewał. Oczy piętnastu uczniów zwróciły się ku drzwiom dla nauczycieli, z których wymarszował mężczyzna, który bardziej przypominał rówieśnika z najwyższej klasy.

- Ustawić się na linii!

Wszyscy uczniowie zszokowani tonem głosu zerwali się z miejsc i jeden przy drugim zebrali się w wyznaczonym miejscu. Cisza zabrzmiała na sali, po której roznosiło się tylko echo przewracających się w dłoniach mężczyzny kartkach. Chłopcy przełykali śliny, jeden po drugim, zastanawiając się, jak będą wyglądać ich zajęcia sportowe ostatniego roku.