Met bonzend hart sta je daar. Tussen alle andere fangirls. Je bent in je eentje: al je vriendinnen vinden er niks aan en je ouders weten niet eens dat je hier bent. Terwijl je rustig probeert te ademen pak je je mobiel. Het is 18:16, het kan dus elk moment beginnen...
3, bijna 4 jaar geleden, liet een vriendin je de nieuwste boyband zien. Hun naam was One Direction. 5 jongens die er opzich wel leuk uit zagen, en opzich wel leuk konden zingen. Meer dan dat vond je er niet aan. Toen snapte je er niets van dat iedereen ze zo geweldig vond. Je had je hoofd geschudt en was verder gegaan met je huiswerk.
Toen je vriendin die avond wegwas, begon het toch een beetje te kriebelen. Het liedje wat ze aan je had laten horen, What Makes You Beautiful, was geen moment uit je hoofd gegaan. 'You don't kno-o-ow... You don't know you're beautiful...', had je onbewust gezongen. Maar je weigerde ze nog een keer op te zoeken. Je was geen meisje voor het fan zijn van een good looking boyband die waarschijnlijk toch zo weer uit de wereld zou gaan.
Toch ben je achter de computer gekropen, en heb je het liedje opgezocht. Meteen ben je de videoclip goed gaan bestuderen. Okee, ze waren best wel knap. De jongen met de bruine krullen sprak je het meest aan van allemaal. Hun namen heb je gegoogeld. Die gast heette Harry. Harry Styles... Toen viel je oog op nog een videoclip, rechts in de rij bij alle filmpjes. Gotta Be You, stond erbij. Nieuwsgierig klikte je erop. Die video heb je iets van 10 keer op replay gezet. One Thing vond je geweldig. Toen zag je filmpjes staan van One Direction bij X Factor. Aha, daar kwamen ze dus vandaan...
Vanaf dat moment raakte je verslaafd aan de liedjes, en een tijdje later ook aan de jongens zelf. Je bekeek alle optredens, alle videoclips, alle funnymoments. En je begon Harry steeds leuker te vinden..
Nu, 3/4 jaar later, sta je hier als trouwe Directioner. De muren van je kamer zijn bezaaid met posters van Harry en de rest van de jongens, je schrijft fanfictions en maakt filmpjes over hun succes. Het enige wat je jammer vindt, is dat die ene vriendin die toen zo'n fan was, overgestapt is op The Wanted. Ze draaide daar zo in door dat de vriendschap eigenlijk ook afgelopen was. Jij mag The Wanted niet, en zij mag 1D niet meer.
Je wordt uit je gedachten gehaald door een luid gejoel dat uit de arena opkomt. Meteen is je aandacht gefocust op het podium, waar de jongens net uit de grond zijn gekomen. Je hebt mazzel dat je kaartjes vooraan bij het podium hebt kunnen scoren...
'And now the last song of the evening... Little Things!', roept Harry in de microfoon. Meteen begin je te gillen en steek je je hand uit naar het podium, waar Harry vlak voor je staat. Little Things is je favo song, en als je nu ook nog Harry's hand aan mag raken, ben je helemaal blij. Even lijkt Harry zich niet meer om te draaien, maar als de muziek begint te spelen, gebeurd het toch. Je rekt je arm helemaal uit en zet je liefste glimlach op. Harry grijnst richting jou kant van het publiek, en laat zijn ogen even over de tientallen meisjes in jou vak gaan. Wanneer zijn ogen de jouwe ontmoeten, krijg je het warm. Dan leunt Harry iets naar voren, en houdt zijn hand op. Terwijl hij jou aankijkt.. Je lacht en drukt je hand tegen de zijne. Even houdt hij hem vast. Hij kijkt je aan, met een twinkeling in zijn ogen. En dan, als ie loslaat, geeft hij je een knipoog en loopt weg. Nog helemaal in de wolken trek je je hand terug en kijkt ernaar. En dan pas dringt het tot je door dat hij naar je knipoogte..
Als het liedje afgelopen is, bedanken de jongens de zaal en gaan 1 voor 1 van het podium af. Alleen Harry blijft nog even staan. Zoekend kijkt hij richting jou vak. Je twijfelt niet en zwaait naar hem. Harry merkt je hand op en grijnst. Dan maakt hij een soort gebaar naar je. Hij mimed wat met zijn lippen. ' Wait', kun je eruit opmaken. Wait? Waarom zou je wachten? Je kijkt even achter je. Er staan nog wat meiden, maar voor de rest is de arena bijna leeg. Wauw, je had niet verwacht dat dat zo snel zou gaan... Wat zenuwachtig leun je op het hek. Je kijkt op je mobiel. Het is kwart voor acht. Als je maar wel voor 12 uur thuis bent, want anders heb je problemen. Weer kijk je achter je. De meiden zijn afgedropen en op jou na is de hele arena leeg. Een beetje onder de indruk kijk je rond. Het is eigenlijk best wel groot... ' Hello there', hoor je dan opeens achter je. Verschrikt draai je je om, en kijkt recht in het gezicht van... ' Harry?', vraag je verbluft. Harry staat op een paar meter van je vandaan. Wit t-shirt, zwarte skinnyjeans, bruine laarzen en een bandana in zijn haar. Zijn getatoeerde armen lijken nog gespierder dan op tv.
Hij grijnst even en loopt naar je toe. Hij steekt zijn hand uit. ' Yes I am, nice to meet you', zegt hij. Nog steeds verbluft schudt je zijn hand. ' (Y/N)...', zeg je. Harry glimlacht. ' Nice name.. Holland is full of nice names.. Jan.. Joep.. Kim.. Nina.. And then (Y/N),' zegt hij dan grinnikend. Je snapt de grap niet helemaal maar lacht wat onhandig mee. Nu hij voor je staat voel je je een tikkeltje onzeker. Zit je haar wel goed? Is je mascara niet uitgelopen? Nu hij voor je staat besef je pas echt hoe lang hij is. En waarom moest je wachten? ' You probably wonder why I asked you to wait', zegt Harry dan, alsof hij je gedachten kan lezen. Verrast kijk je hem aan. ' Yes.. ', antwoordt je. Harry grijnst even terwijl hij door zijn haar woelt. 'Well.. I -- we like to invite a fan after a concert, to meet.. us', zegt hij. Je knikt en glimlacht. 'So cool you picked me!', zeg je dan ethousiast. Harry grijnst en strekt zijn armen naar je uit. Je snapt het en geeft hem een knuffel. Als zijn enorme armen je omsluiten en je tegen zijn borstkas gedrukt wordt, kun je de geur van zijn aftershave ruiken.. Mmm... Opeens voel je dat je voeten van de grond worden getilt, en jij over de schouder van Harry wordt gegooid. Verbaasd kijk je om, terwijl je op de schouder van Harry bungelt. Hij heeft je opgetild en begint richting een deur in de arena te lopen. Je grijpt je vast aan zijn shirt om jezelf in evenwicht te houden. Je benen worden stevig omklemt door zijn grote handen. ' Uhm Harry.. What are you doing?', vraag je onzeker. Harry lacht. 'I'm taking you backstage babe', antwoordt hij. 'I can walk, you know', zeg je met een zenuwachtige lach. Harry kijkt je grijnzend aan. 'I know. But I want to make sure you won't walk away', zegt hij dan. Even kijk je hem raar aan, maar zijn blik is gevestigd op de deur. Ligt het aan jou, of is dit een beetje vreemd?
************
Yeah! Dit was het eerste stuk! Laat weten wat je ervan vindt, voor deel 2 heb ik 3 votes nodig :)
xx
