Şu kalp kırılma işi başkaymış. İlk önce boğazın düğümleniyor. Ağlayınca geçecek sanıyorsun. Sonra yer değiştiriyor hop karnına geçiyor. Bunun sebebini anladım sanırım. Önce söylemek istediğim ama söyleyemediğim her şey boğazımda birikiyor. Ağlayınca geçecek sanarken o yangın yeri aşağı iniyor. Her şeyin başladığı yere. Kelebeklerin uçuş faslı ve 1 günü 1000 gün yaşadıkları yere. Tek tek ölmeye başlıyorlar. Ve onların kanatlarında ki çığlığı duyan tek kişi sensin. Onların her kül oluşunda sen yanıyorsun. E sonra ne mi oluyor. Kelebekler ölüyor. Yumru gidiyor ama geriye küller kalıyor. O küllerinden doğma işi ise hiç olmuyor.
