Multimedya; Asya.
Bu zamana kadar hayatımdan hiç şikayet etmemiştim ta ki babamın iflas edip bizi bu küçük ama bir o kadar da bela dolu mahalleye getirene kadar. Aslında babamada kızmamam gerekiyor bunca yıldır beni bu yaşıma kadar güzel bir şekilde yetiştirdi. Kendimi tanıtayım size. Ben Asya Eğirmen 18 yaşındayım. Yeşil gözlü ve siyah saçlı sıradan biriyim. İsmimi babam koymuş vefat eden babannemin ismiymiş. Sevdiğim şehri Ankara'yı bırakıp bu bela dolu İstanbul'a gelmek zorunda kaldık. Zorunda kaldık çünkü babam iflas etmişti. Ama olsun insanın her haline şükretmesi gerekir. Balkonda sigaramı içerken aşağıdan bağrışmalar geldi aşağıya doğru baktığımda yine kavga ediyorlardı mahalle'de hemen sigaramı söndürüp aşağı indim. Korkmuştum.
- Baba neler oluyor?
- Korkma kızım her zamanki sokak kavgaları...
Hep beraber dışarı çıktık. Bu sefer kavga edenler benim yaşlarımda gibi duruyorlardı hatta bazıları benden büyük gibilerdi. Bitanesiyle göz göze geldim. Neden o kadar sert bakıyordu ki sanki kavganın nedeni benmişim gibi. Biryerden tanıdık geliyordu bana. Bir anda gözlerim fal taşı gibi açıldı, bu oydu. Geçen gün marketten gelirken beni eve kadar takip eden çocuk. Hemen oradan uzaklaşıp eve doğru koşup kendimi direk odama attım çok korkmuştum. Neden beni o gün takip etmişti ki? Neden bana öyle baktı? Tamam sakin ol Asya tesadüf olabilir. Aşağıdan annem seslendi.
- Asya kızım hadi yemeğe gel.
- Tamam anne geliyorum.
Aşağı inip yemeğe oturdum. Babamla annem bakıştığına göre okul mevzusuna gireceğimiz belli oldu. 'Asya' Şimdi başlıyoruz. 'Efendim baba'
'Okulun için yarın kayıt yaptırmaya gidelim kızım okulun aksamasın' Sanki çok gerekli tanımadığım bir sürü insan. Tamam diye geveledim ağzımda sofradan kalktım. 'Afiyet olsun' hemen odama geçip kendimi yatağa attım. Acaba nasıl bir okul? Düşüncelere dalarak uyuyakaldım.
Sabah alarm sesiyle uyandım. Sabah kalkmaktan nefret ettiğimi söylemiş miydim? Zaten kim sever ki? Kalkarak banyoya gidip rutin işlerimi hallettim. Dolabın önünde dikilip bakmaya başladım. Okula gidiyordum abartmaya gerek yoktu. Her zaman sade olmaktan yanayım Buz mavisi bir pantolon siyah bir t-shirt giyip çantamıda hazırlayıp aşağı kahvaltıya indim 'Günaydın' annemle babam beni bekliyordu 'Günaydın kızım' hemen bişeyler atıştırıp kalktım babam kalkmadan kapının önünde sigara keyfi yapacaktım. "Baba ben seni dışarıda bekliyorum" Cevap vermesini beklemeden çıktım. Hemen sigaramı yaktım. İşte şimdi kendimi iyi hissediyordum. Hemen içip babamı beklemeye başladım. Babam gelince okula doğru yol aldık. Hadi bakalım.
