THE ONE THAT GOT AWAY

Prologue

Kakauwi pa lang namin ni Julie yung bestfriend ko galing sa Korea para mag aral ng 2 years,and exactly para mapahiwalay kay Sky,at first hindi ako pumayag pero wala akong nagawa it's because pinagbantaan nila si Sky na kapag di daw niya ako hinayaan mag aral duon ay never na akong babalik dito sa Pilipinas.

I'm damn worried about Sky,ano na kayang nangyare sa kanya,di man lang sya tumawag or mag text,last month nung tinawagan nya ako and damn! I freakin feeling so nervous on what's going on..

Nagmamadali na akong umuwi dahil di daw ako masusundo ni Kuya Dwight dahil busy sya sa practice nila sa Dance Group.

Para sa akin okay lang naman yon,pero ang hindi tumawag sa akin si Sky ng 1 month ang inaalala ko.

Dali dali akong umuwi muna sa bahay namin at nakita kong nakapatay ang ilaw sa buong bahay.

Alam kong wala si Mommy at Daddy dahil umalis sila papuntang Germany para sa business nila.

Dumiretso muna ako sa kwarto ko and it's like nothing change,katulad pa rin ng dati namiss ko nga lang ang malambot na kama ko,si mommy,daddy,si Kuya Dwight at syempre si Sky..

Speaking of Sky.. Tumatawag sya kaya sinagot ko kaagad alam ko naman na ayaw nyang pinagiintay ko sya.

"Hi Sky nan---"

"I know,mag-kita tayo sa park." Cold nyang sabi. Di naman na ako nagtataka dahil since then cold na sya sa akin,ewan ko ba kung bakit pero kinakabahan ako sa mangyayari.

"Sky wait lang---" wala na pinatayan na nya ako. Haiistt nagbihis na lang muna ako at nagpahinga ng 10 minutes bago pumunta sa park.

Bago pa man ako makaalis ng bahay nabangga ko yung picture namin ni Sky na nandon kami sa Tagaytay.

Parang kinakabahan ako sa mangyayari,hindi ko alam pero I'm feeling nervous pero kahit kabado ako ay inisip ko muna na baka may surprise si Sky sa akin.

Nang makapunta na ako sa park ay nakita ko na sya sa di kalayuan,Damn I miss him so much na parang gusto ko syang yakapin at halikan.

"Sky... Nandito na ako." Mahinahong sambit ko nang makaupo na ako sa tabi nya. Nandito kami sa bench at katapat namin ang fountain display.

"Maxeen,I want to say something."
Kinabahan na ako,ewan ko ba basta may kung anong kaba ang nararamdaman ko ngayon.

"A-ano yun?" Nagtataka na ako ngayon,ni hindi kase sya makitingin nv deretso sa akin.

"Maxeen,we're over.Matagal ko nang gustong sabihin sayo to. Wala na tayo,break na tayo." Seryoso nyang sabi. Di pwede to,nagbibiro lang sya.

"Wag ka ngang magjoke ng ganyan Skie,hindi nakakatuwa." Tumawa pa ako,mukha akong tanga na parang ewan.

"I'm serious,we're over.I can't fight for you anymore,dahil...dahil.." hinawakan ko ang kamay nya para pigilan syang umalis. Di pwede to! Hindi pwede!

"Dahil ano? Dahil hindi mo na ako mahal? Sabihin mo nga sa akin ng harap-harapan,mata sa mata,na hindi mo na ako mahal." Humarap sya sa akin nilagay nya ang dalawang kamay sa balikat ko at niyuyugyog nya na ito.

"Hindi na nga kita mahal! Kaya pwede ba?! Umalis ka na sa buhay ko! Wala na tayong dapat pagusapan dahil tapos na! At wala na tayo... Marihap bang intindihin yon Maxeen?! Hindi na kita mahal!" Sa sobrang lakas ng pagkakayugyog nya sa balikat ko ay napahiga na ako sa semento.

Ang sakit lang kase! Sobrang saket na marinig ko yun mula sa kanya.. All this time akala ko kaya nya akong ipaglaban,kaya nya akong ipaglaban sa lahat ng hadlang sa pagmamahalan namin pero Akala ko lang pala yon!

LECHENG AKALA YAN!

'Hindi na kita mahal!'

Ang saket! Sobrang saket! Nararamdaman ko na lang ang pag agos ng luha ko mula sa mga pisngi ko.

Siguro nga dapat na naming i let go ang isat isa,sya na mismo ang may sabi na hindi na nya ko mahal.

I just don't know why Destiny will do this to me.. It keep me hurts,Yes sometimes it can make me happy,but I'm hurted the most,gusto ko nang maging masaya.

Pero siguro tama nga sila na

In Love There will Always hurting Things that Will Happen.

Masakit mang isipin,but I need to accept it..
Sabi nga nila

Acceptance is the best way To Move On.

Pero alam at alam kong hindi ganon kadali ang mag move on dahil sa napamahal na ako ng sobra sa kanya.

Kailangan ko na nga talagang mag Let Go.

Dahil alam kong di naman kami Meant To Be.

Hindi ko na rin naman sya masisisi pero dahil sa tiwala ko at pag aasa ko na kami talaga.

Ay wala na akong magagawa dahil sya na ang THE ONE.

THE ONE THAT GOT AWAY.

--

All rights reserved 2016-2017 ♡♡
-miss pink
(Miss Blue na lang po itawag niyo sa akin dahil favorite ko ang Blue TY.) :))))