I'll love you forever

I always believed na ang lovers pag nag break, forever may bitterness kaya hindi mababalik yung friendship na nasimulan. Kaya lang sa takot ko na, hindi mabalik yung friendship namin ng taong mahal ko, mas pinilit ko pang maging friends kami kahit alam kong may nararamdaman kami more than friendship.

**

I’m Kyla Christina de Guzman. 16 years old. 4th year high school student sa ****** University. Best friend ko si Jeremy Castro. And talagang wala kaming secret sa isa’t isa. Maski boys na nanliligaw sakin kilala niya, and alam niya. Maski mga nililigawan niya alam ko. Pero, to tell you the truth. There’s one tiny secret na hindi alam ni Jeremy. Kung bakit hindi ako nag kakaboyfriend. Kasi I’m waiting for him, although kahit manligaw siya, hindi ko siguro siya sasagutin. Kasi I fear na baka nga masira friendship namin.  Ang daming nag sasabi na bagay daw kami, why don’t we take our friendship daw out of the shadows. Lagi naman isasagot nitong si Jeremy, “nako, best friend ko lang talaga tong si Kyla.”

Nakakahurt nung sinabi niya yun. Oo alam ko na hanggang best friend nalang turing niya sakin. At alam ko ako lang nakaka feel ng ganto.  Meron din isang incident na sinubukan ko sabihin sa kanya, pero he took it in a different way.

*Flashback

Papunta kaming classroom.  Nalate kami kasi hindi niya ko nadaanan sa bahay.

“Best.  Sorry kung late tayo. Promise treat kita sa Jobee maya para makabawi ako.” Sabi ni Jeremy.

“Hay nako best. Wag na noh. Hindi mo naman kasalanan eh. Kasalanan ko kasi lagi akong nag depend sayo. Chaka si Sofia (nililigawan niya) nalang yung itreat mo.”

“Maiintindihan niya naman kung itreat ko din ang special girl sa buhay ko.”

Nagulat ako sa term na ginamit niya. Pero hindi ko agad sineryoso.

“Special girl daw. Sus. Si Sofia kaya special girl mo.”

“Haha. Selos namana ng best friend ko.” Sabi ni Jeremy.

“Syempre. Ever since nanligaw ka kinalimutan mo nako.” Sagot ko.

“Di ah. Ikaw? Yung Kyla ko? Kakalimutan ko? NEVER.”

“Weh. Eh nakalimot ka nga dati.”

“Pero best. Love kita. Best friend kita eh.” Sabi niya. Pssh. Nagsabi na ngang love kita, may “best friend kita eh” namang kadugtong.

“Eh ako LOVE talaga kita, kahit di kita best friend.” Sabi ko.

Napatingin sya sakin.

“Ano best? Ulitin mo nga yung sinabi mo.” Sabi niya.

“Sabi ko kahit di kita best friend love pa din kita.” Ulit ko sa kanya.

Ngumiti naman siya.

“sus. Tong best friend ko. Nag tampo na.”

*End of Flashback

See? Every time na may tungkol sa feelings ko, he would take it as a joke or accept it because of the fact na BEST FRIEND KO siya.

Hay. Super hirap. Sinabi nga ng isang girl na best friend ko, why don’t you talk to him, seriously. Aminin mo na lahat. Pero syempre, pag ginawa ko yun, am I ready for his answer? Eh hindi naman.

The days passed, and yung relationship namin hanggang best friends nalang talaga. Dumating yung day ng retreat. I thought about risking it. Lulunukin ko na pride ko sa magiging sagot niya, ang importante, masabi ko na sa kanya.

**

Retreat Day.

5:00 am. Text message from Jeremy.