บทนำ
ใบหน้าขาวซีดเริ่มชื้นเหงื่อเมื่อรู้สึกได้ถึงการสัมผัสที่จุดอ่อนไหว ดวงตาที่มองอะไรไม่เห็นเพราะถูกผ้าพันปิดไว้ รวมถึงสภาพร่างกายที่เปลือยเปล่าทำให้บรรยากาศหนาวเหน็บ แขนที่ถูกรวบอยู่บนเตียงเก่า ถูกมัดข้อมือไว้ด้วยเชือกอย่างเหนียวแน่นจนสะบัดหลุดไม่ได้ ขาที่ถูกรั้งด้วยเชือกสองฝั่งจากมุมปลายเตียง แกมบังคับให้อ้าออกจากกัน ยิ่งทำให้ยากจะมีอิสระในการต่อต้าน
ร่างกายที่มองไม่เห็นตื่นตัวกว่าที่เคย กระทั่งเพียงแค่รู้สึกถึงปลายโลหะอันเย็นเยียบจากมีดสั้นที่สัมผัสเพียงข้างแก้ม เขาก็รู้สึกวูบวาบแทบไปถึง
แต่ถ้าเสร็จง่าย ๆ เช่นนั้น ความพ่ายแพ้ย่อมเป็นของเขา
ริมฝีปากบางขบกันอย่างอดทน เมื่อได้ยินเสียงกระซิบแผ่วข้างหู...ด้วยกระแสเสียงแกมเยาะเย้ย
"คุณจะอดทนได้สักกี่น้ำ...ถ้าผมทำให้คุณไปถึงได้...เกมนี้ของเราก็จบ"
ไม่ได้...จะยอมให้เกมจบแบบนี้ไม่ได้
เขาตายไม่เท่าไหร่...แต่มันจะนำไปสู่ความตายของเหยื่อที่ถูกคนคนนี้จับมาด้วย
และคงเป็นการตายอย่างน่าสยดสยอง...เหมือนกับเหยื่อคนก่อน ๆ ที่โดนฆ่าเช่นกัน
แม้เขาจะยังไม่เห็นใบหน้าของฆาตกรชัด ๆ เลยสักนิด
เพียงแค่รังสีคุกคามที่แผ่ออกโดยรอบ เขาก็รับรู้ได้ถึงจิตใจที่ปรารถนาการเข่นฆ่า...การทรมาน...และความบันเทิงจากความสุขที่ได้เห็นเหยื่อกระเสือกกระสนดิ้นรนจนหมดแรง จากนั้นก็จัดการเชือดอย่างเลือดเย็น
เขาจะไม่ยอมให้มีการสูญเสียอีก
"ถ้าฉันทนต่อไปจนจบเกมได้ นายต้องรักษาสัญญานะ!" เขากัดฟันพูดอีกครั้ง พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้มันสั่นไหว เขาจะอ่อนแอไม่ได้ จะปล่อยใจปล่อยกายตามการชักนำของอีกฝ่ายก็ไม่ได้
