Küçücük bir kızdım.daha herşeye aklımın tam yetmediği herşeyi güzel gördüğüm zamanlarımdi.6 yaşındaydım işte herşeyin başladığı hatta daha önce başladığı ama benim aklımın yeni yeni hayatı çözdüğüm zamanlardı.o gün akşam odaya gittim babam anneme tokat atıyordu.o zaman anladım hiçbirseyin yolunda olmadığını annem baygın bir yatıyordu.o andan sonrasını hatırlamıyorum.sadece büyüdüğümü ortaokula başladığımı hatırlıyorum.insanın yaşı büyüyünce sıkıntılarıda artar diye bir söz var bu gerçekten doğru bir söz çünkü insan herşeyi,dünyanın nasıl acımasız bir yer olduğunu anlıyor işte benim tamda uçsuz bucaksız hikayemin başladığı kısım 6 sınıftan sonra başlıyor.
Büyümüştüm 12 yaşınagelmiştim.saçımı sürekli örgü yapan süslü tokalı şaçlı,eteği uzun giyen,muz çorabı kurdeleli;biriydim bi o kadarda suskun hiç konuşmayan kendi halinde kimseye katılmaz arkadaşlık kurmazdim çok soğuk bir kızdım.daha doğrusu sogukluktan değil kimseye alışamadım.aradan günler geçti az az konuşmaya başladım.sonra dostluklar kurdum ama hiç böyle sanmadım.gelgit zaman Birgün çocuğun birine aşık oldum tabi o zaman kalbin birinde takılı kalıyor daha doğrusu ilk aşık olduğun insan unutulmaz.sonra çocuk öğrendi beni reddetti.kendime o günden sonra söz verdim değişicem.teklif olan olursa kabul etmicem.7.sınıfa geçtim hayatimdan 1 yıl gitti ama ben o 1 yıl içinde çok değiştim.hem hislerim düşüncelerim en çokta dış görünüşüm.Okulda herkes bana hayranlıkla bakıyordu.tek tek teklifler geliyordu.Hepsini sürekli reddettim........
