I'm In Love To Mr.Rude

#17 finaly

Naglalakad ako sa dalampasigan nang may nakita akong tao na nakaupo sa may malaking bato. Lumapit ako, narinig ko siyang humahagulgol. Habang nakasubsub ang ulo sa tuhod niya.

"Are you ok? " tanong ko sa kanya, nag angat siya ng ulo.

"Bakit mo ako ginaganito Irish mahal na mahal kita. Pero bakit mo ako sinasaktan." sabi niya habang tumutulo ang luha.

"Dahil sinaktan mo ako ng labis labis. " nagulat siya sa sagot ko.

"Oo nasaktan kita pero yung nakita mong hinahalikan ako sa ni Roxanne. Wala akong kasalanan noong bigla nalang siyang nang halik. Itinulak ko siya pero nakaalis kana. Imbis na mag tanong ka tumakbo ka. At mula noon hindi kana nag pakita sa akin. " sabi niya na may hinanakit ang boses.

"Oo siguro mali ako pero muntik na akong namatay sa araw na yon. Naaksidente ako kaya naisip kong kalimutan na kita nang tuluyan. " nagulat siya.

"Kaya kaba nag kunwaring may amnesia ka? " tanong niya.

"Yes para malimutan na kitang tuluyan para wala na akong maaalala.dahil nag mahal ako sa maling tao sa taong walang ginawa kundi saktan ako" sagot ko habang naglalandas ang mga luha sa mga mata.

"So totoo nga na wala kang amnesia duda na ako noon dahil noon una tayong nag kita nagulat ka. Kita kung medyo nanlaki ang mata mo nang makita ako. At agad namang nagbalik sa normal. " tama siya nakilala ako agad siya noong una kaming nag kita nag balik agad lahat ng alaala na pilit kong kinalimutan sa mahabang panahon at pati ang sakit at pangingilsulto niya sa akin.

"Hindi may mga alaala talagang nakalimutan ako at isa ka doon pero saglit lang yon hindi talaga amnesia. Namaga lang ang utak ko kaya may mga nakalimutan ako like kung ang naalala ko ngayon bukas nakalimutan ko na . Hindi ko talaga naaalala na na hospital ako ng mga ilang buwan. Pero nang gumaling na ako. Hindi na namaga ang utak ko naaalala ko na ang lahat pero nagpanggap na alang akong nag ka amnesia. Nagtapat na lang ako sa kanya no use na magsinungaling pa ako. Lalo na na umurong na ako sa kasal namin ni Mike.