ÜRETİM HATASI

GİRİŞ

"En sevdiğim Wattpad yazarlarından olan karamelli turtama :D"

DÜZENLENDİ!

Üniversiteden mezun olabildim sonunda. Herkes tek tek kürsiye çıkıp konuşmasını yaparken sıra bana gelmişti. Okulu 3.’lükle bitirmenin verdiği grurla konuşmamı okumak için kürsiye çıktım;

“Size sıkıcı bir konuşma yapmak yerine kısa keseceğim. Hepimizinde bildiği gibi artık özgürüz. Sınavlar yok, final haftalarrı yok… daha bir sürü şeyden kurtulduk ama daha zor bir şeye başlıyoruz. İş hayatı. Neyse Boğaziçi Üniversitesi’nden mezun olan ve mezun olacak arkadaşlarım hocalarım hepinize teşekkür ediyorum ve sizi seviyorum” diye cırladığımda ayakta alkışlanarak kürsiden indim.

Elimde ki diplomama bakarak sırıtıyordum. Yeni hayatıma geçiş anahtarım. İlk kez kendi ayaklarımın üzerinde rahatça duracaktım. Devlete de teşekkür etmek gerek. Onlar olmasaydı acılara göğüs germeği öğrenmiştim. O esirgeme yurtlarında ki bakıcı ablalar hepsine son sözüm “Allah onların evine ateşler salsın” diyor ve noktayı koyuyorum. Herkes kepini atarken ben atmadım.

Hemen oradan koşarak uzaklaştım ve göz yaşlarımı içime akıtıp yoldan geçen ilk taksiyi durdurup kendimi içine attım. İstanbul’da ki ilk iş görüşmesine gidiyorum. Okulun anlaşmalı olduğu şirketlerden birine. Umarım işe alınırım…

Alınırım mı ah hadi ama onca şirkete gittim ve biri bile mi kabul etmezdi. Neymiş efendim aile onlar için önemliymiş. Ha sanki ben seçtim böyle olmasını. Elimde kalan son CV ile İstanbul’un en büyük holdingi olan GÜRALP holdinge adımımı attım. Diğerleri kabul etmedi de bu mu edecek sanki.

Danışmaya iş görüşmesi için geldiğimi söylediğimde arkadan biri elini omuzuma koyup kendine çevirdi. Kim olduğuna baktığımda yakışıklı sayılacak 24-25 yaşlarında bir erkekti. Ona kaşlarımı çatarak bakarken bana bakıp “Göğüslerin küçük, boyun kısa söylesene seni ne diye işe alalım” diye sorunca kafamdan aşağıya kaynar sular döküldü. Elini omuzumdan çekip “Ben buraya çalışmak için baş vuruyorum yani asistanlık için ama siz yanlış anlamışsınız vücut şovu için değil” dediğimde herkes kıkırdamaya başladı. Bu sefer o sinirlenirken ben de gülüyordum.

Sonra bir anda yandan bir gülüş atıp bana “İşe alındın yarın sabah saat 8’de ofisimde ol ve gelirken bana şekersiz kahve getir” diyip CV’mi alıp uzaklaştığında ben arkasından bön bön bakarken jeton o zaman düşmüştü. Acaba yeni hayatımda neler olacak…

YENİ BİR KONUYLA KARŞINIZDAYIM UMARIM SEVERSİNİZ:) VAKTİM OLURSA İLK BÖLÜM AKŞAMA GELECEK :D