¿Bir güne daha sabahın ilk saatlerinde başlıyorum. Genel olarak hayatım çok sıradan. Tabi 5 aylık sevgilimin bana haber verme gereği duymadan buraları terketmesi dışında. Birde tipik ergen hormonları var, gülerken ağlamak istiyorum. Ağlarken daha çok ağlamak istiyorum. Ne istediğimi bilmediğim, can sıkıntısı ile dolu bir gün daha diğerlerinin arasına eklenmek üzere. Neyse sevgilime gelelim. Hayatımda bundan daha önemli şeyler var. Gidişinin verdiği bir rahatlığın olduğunu itiraf etmeliyim. Gittiğini öğrendiğim de şaşırdım belki ama zaten baştan belliydi. Neyse sevgilimdi belki ama ilişkimizde bir eksiğimiz vardı ; oda sevgi. ¿
Daha fazla yazmak istemiyorum sevgili günlük. Bugünlük bu kadar sıradanlık yeter. Devamında bir şey olmamıştı zaten. Zaman neden geçmiyor diye sitem edip yine akşamı etmiştim ve bomboş geçen bugünün üstüne uyku doluyum.
Başımı yastığa, küçük ponçik yastığımıda bacak arama aldım. Bugünden farksız olacak olan yarına, uyumaya hazırım. Evet gözlerimi kapatıyorum ve uyku beni alıp götürüyor...
