Selam öncelikle bu benim ilk kitabım lütfen kitabımı destekleyin çünkü çok büyük emekler verdim umarım beğenirsiniz
***
"Uff tamam kızım geldik işte ne bu mutluluk" "ayy inanmıyorum dedikleri kadar varmış kızım şuranın güzelliğine şu havaya bak Eyy İSTANBUL sen nelere kadirmişsin bee" bu söylediğine göz devirdim ve apartmana doğru ilerledim.Bu kız cidden saftı ve bu saflık azda olsa gülmeme neden oluyordu seviyordum onu nede olsa 12 senelik dostumdu.Durun size kendimeden bahsedeyim kısaca;Ben Cemre,18 yaşındayım Lise son öğrencisiyim.Üniversiteyi İstanbulda okumak istediğim için ön alıştırma olsun diye babamdan izin alarak Ece ile buraya geldim.Annem vefat etti ve cici annecik var tabii.Öncelerde annemi kolay unuttu diye babama kızsamda şimdi onada hak verir oldum oda mutlu olmalı,gülmeli eğlenmeli dimi ama.Zaten sıkıcı idi o iki çiftin arasında durmak.Acı çektiriyordu babamı annemden başka bi kadınla görmek.Ama babamın beni ne kadar çok sevdiğini biliyorudum bu yüzdendi sakinliğim ya.Yoksa ben cadı Cemre olurdum başlarına.Ha bide abim var Umut.Kızların gözdesi karizmatik ve bi okadarda kıskanç uyuz bi abiciğimcim.O şuan New york'da bu senesi sondu onunda geliyor 1 sene sonra.Oda ilklerde alışamasada şimdi alıştı bizim cici anneciğe.O ne okuyo derseniz,okumuyo üniversteyi 2 sene okudu ve her ne kadar 4 yıl oku desekte kısa kesti.Babamda para bol olduğu için ise hem dil geliştirsin hemde işi konusunda tecrübe edinsin diye oraya gönderildi.Neyse benim hikayemde bu,zaten ilerleyen zamanlarda daha net anlarsınız ve tanırsınız beni.
***
"Cemre kızım bura yıkılıyoo" ufladım
ve "Evetde alllah aşkına geldiğimiz yer villaydı şimdi ise bi dublexde yaşıycaz.İki mobilya bi manzaraya vurulma hemen bak.Buranın temizliği yemeği bulaşığı ütüsü bizde görevli tutmak yok tamammı?" bıkkınca baktı ve "bakarız" dedi ahh deli kızım benim bilmiyoduki bu İstanbulla 2 kız başa çıkamayız...
