Mr. Unidentified (ONE SHOT) [completed]

Mr. Unidentified (One Shot)

Short Story---

Written By: KnowMeNotGuessMe
(Pain)

   Nandito ako ngayon sa classroom namin at taimtim na nakikinig sa lesson namin sa Geography. Kahit naman hindi ako pwedeng makinig eh hindi ko talaga maiiwasan. Kasi dito pagalingan ang purpose. Eh ayoko din namang mahuli, kaya todo ang study ko. Nag- aadvance ako magbasa ng mga books saamin. Palagi naman kasing supportive saakin ang parents ko kaya pag-uuwi ko sa bahay palaging merong new books. Kahit naman hindi related sa future course na kukunin ko. Pero ang pinaka major ko talaga is Psychology. I want to be a psyochologist someday. And I will really do my best to achieve that dream. Kahit naman indeed mahirap lang ako! At hindi naman kasi ganoon ka mahal yung mga books eh, yung afford lang ng parents ko. Kasi mahirap lang kami pero nagsusumikap parin ako!

  I don't know pero para sa kanila, it really suits me to be a psychologist in the future. But even though I already knew that my skills are enough for that, but still I'm forcing myself to endeavor for reading some info about everything that I still have to know. Coz that's what I am, that's what my personality is. And that's what I want in life.. to be success.

   Natapos ang Geography with no intense, at next subject na ang Statistics. But how many minutes have been passed wala paring dumadating.

"Guix, sir was absent today."  Announced ni Tyron ang aming class president. Siya palagi ang nagsasabi kung may dapat ba kaming malaman, kasi. Nasa kabilang section ang kapatid niya. At nauuna palagi ang Statistics sa kanila kaya kapag confirm na absent ngayon, automatic na i-papaalam sa kaniya.

  Nagsimula nanamang nag-ingay ang mga kaklase ko. Kahapon rin kasi wala yung prof namin sa Home Economics kaya nag-celebrate sila kahapon. Habang ako, wala lang dito. Parang praning na nerd at nagsisimula nanamang magbasa. I just prefer to study hard kesa makihalo bilo sa mga plastics. Lahat naman sila binubully ako eh. But I just ignored them, ilang years na rin naman at g-graduate na ako, matatapos na rin ang lahat ng paghihirap at pasakit ko dito.

Lunch Break/

  Sana naman hindi na talaga maulit pang muli yung nangyari kahapon! Na bully nanaman kasi ako ng mga reynang bitch dito eh. Wala naman akong panlaban. Palagi na lang akong nagagawang palabas ng lahat dito. Halos araw araw nangyayari dito yan sa canteen. At ngayon pa lamang na papunta ako doon, ine-re-ready ko na ang sarili ko. Huminga na muna ako ng malalim bago pumasok. At oorder pa lang ako, siningitan na kaagad ako ng mga kontrabida dito.

"You know what, advise ko lang to sayo. Hindi ka naman talaga deserve pumila at umorder sa cafeteria na ito eh. Kasi yung tipo mo, pang basura! Doon kasi ang ka-uri mo."  Nagsitawanan naman lahat ng kasama niya. At as usual nagsisitinginan nanaman yung mga tao dito sa loob.

   Kung tutuusin naman eh ayaw ko ring sumalo dito sa cafeteria nila eh. Pero kasi nasa first section ako kaya dito ang mga cafeteria ng mga genius! At kung pwede lang sanang lumayo sa kapahamakan eh noon ko pa ginawa. Pero dahil malapit naman na ako sa katotohanan, paninindigan ko na.

  Hindi ko na sila pinansin pa at nagpunta na lang ako sa likod. Sabrina just smirked. Mas mabuti pang ako na lang ang lumayo sa kanila. Habang naka-pila hindi ko talaga maiwasang hindi mahiya. Lahat kasi sila dito nagsisitinginan. Kahit naman sanay na ako, pero bakit ganun parin yung pakiramdam. Masakit parin, nakaka-irita. Pero kailangan kong maging matatag. Mas iisipin ko na lang muna ang academics kesa sa mga bullies.

   Pero ang loka loka, hindi parin natinag ang utak. Matapos niyang umorder eh lumapit sila saakin. Hindi na ba sila nakontento kanina? Ako na nga yung umiwas eh. Kumekembot na bewang ni Sabrina at iba pa niyang kaibigan ang sumalubong saakin.