I Do. (Short story)

At biglang umulan

(Mathew)

"Sydney! Sydney! Yes Umuulan! Mag papare na ako!"

Galak na galak netong sambit. Sa sobrang kalungkutan na aking nadama wala na akong ibang na sambit kundi

"Congrats"

Pagkatapos nong ulan Lungkot ang nangingibabaw. at dahik nga sa umulan hindi ko naipag tapat sakanya ang matagal ko ng dapat nasabi. Kinabukasan nagpasya akong makipag kita kay matt.

(Mathew)

"Oh Sydney bakit mo ako pinapunta Dito sa simbahan pinapatawag ba ako ni father john?"

(Sydney)

"Ah hindi. actually may sasabihin ako sayo."

(Mathew)

"Oh ano yon?"

(Sydney)

"Alam kong nasaktan kita non. Nung lumuhod ka at ipinagtapat mo sa akin ang iyong tunay na nararamdaman. Natuwa ako non at bumilis ang tibok ng aking puso. Ngunit dahil masyadong mabilis ang mga pangyayari hindi ko alam ang aking gagawin Hindi ko alam ang isasagot ko kaya tumakbo ako bigla. kinabukasan ipagtatapat ko sana sayo yong nararamdaman ko kaya lang naunahan mo ako. sinabi mo sa akin na gusto mong magpare. Tinanggap ko nalang iyon. inisip ko na baka may chance pa kaya sinabi ko sayo na humingi ka ng sign. Tinanong ko pa nga yong pag ASA non eh."

pahikbi kong sambit

(Mathew)

"Bakit ngayon mo lamang ito sinasabi?"

labis na panghihinayang na sambit niya.

(Sydney)

"Dapat matagal ko na to sayo sinabi ngunit kong maaari 1 2 or 3 years ago ko pa sinabi para masaya na tayo. para din akonh nasaktan Ngunit huli na ang lahat. nag tapat ako sayo dito sa simbahan dahil dito ka din nag tapat sa akin ng iyong tunay na nararamdaman at dito rin mismo tayo nag kakilala. kahit alam kong magpapare ka na pinag tapat ko parin ito sayo kasi hindi ko kayang itago matt Mahirap! sige paalam na"

matapos ko ipag tapat sakanya ang lahat tumakbo ako at iyak ng iyak. hindi ko lubos maisip noon kong ano ang pakay ng panginoon para pagtagpuin pa ang landas namin ni matt