Opgelucht slaak ik een zucht. Het was zo leuk, maar aan de andere kant zo slopend. Al die fans die op me af kwamen net. Allemaal wilden ze me zien, aanraken, met me op de foto. Het was slopend, zeker voor iemand zoals ik.
Ik kan niet wachten om straks thuis te komen, en op de bank neer te ploffen om video's te kijken van alle YouTubers die ik bewonder. De Squad - Jeremy, Link, Joost en Harm. Don van GameMeneer. Ik kijk voornamelijk Gaming YouTubers, maar ik wist van mezelf dat ik te slecht was in al die games om er nou zelf video's over te gaan maken.
Als ik langs een raam loop, werp ik een vluchtige blik op mezelf. Ook al ben ik niet zo'n type dat uren voor de spiegel besteed, het is niet de bedoeling dat ik bijvoorbeeld gele post-its op mijn rug heb hangen of er een stuk wc-papier uit mijn schoen steekt.
Met beide heb ik ervaring, en geloof me: het is niet fijn.
Gelukkig is er niks bijzonders mis, op het feit dat mijn haar eruit ziet alsof er een bom in is ontploft na. Ik besluit nog even een kort bezoekje aan het toilet te brengen, aangezien de waskranen me misschien wel met dat ding op mijn hoofd kunnen helpen.
Dan zie ik de rode veeg op het glas, en vraag ik me af wat het is. Vast lippenstift, of iets in die richting.
Ik begeef me richting de toiletten. Tenminste, dat was de bedoeling, aangezien ik ergens over struikel. Of beter gezegd: iemand. Of nee, het is geen iemand meer.
Het is Enzo. En hij ligt daar op de grond. Bewegingloos. Met dezelfde rode vegen op zijn huid en kleren die ook op het glas zaten.
Enzo Knol ligt op de grond. En hij is morsdood.
Hi guys, de spanning begint er al aan te komen! Wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal? ~Ella
YOU ARE READING
To Forget || YouTube
Fanfiction"Vergeten wil iedereen. Maar alles vergeten? Wil je dat echt?" ~~~ 'Zou het niet geweldig zijn als je alles kon vergeten wat je tot nu toe hebt meegemaakt?' Het is een vraag, een doodgewone vraag, waarmee Ella langs de deuren gaat van zo veel...
