Sofie zit op de bank, ze is bezig met een artikel als journaliste bij de regionale krant.
Opeens hoort ze gestommel op de trap...het is haar dochtertje van vier...Emma.
Emma gaat op de grond zitten en begint te spelen met haar teddybeer.
Ze had de teddybeer gekregen van Sofie's overleden moeder...twee jaar terug.
Sofie krijgt de tranen ervan in haar ogen als ze er aan denkt.
Plotseling hoort ze geklop op haar deur, het zal haar echtgenoot Collin wel zijn.
Ze loopt naar de deur toe en opent deze.
Even later zitten ze samen op de bank.
"Ik heb een cadeautje voor je" zegt Collin.
"Ik heb het gekregen van mijn collega..om je te feliciteren met je nieuwe baan."
Sofie pakt het uit..het is een pop.
Het is een hele mooie porseleinen pop.
De pop heeft een oud, spookachtig uiterlijk.
Sofie is er blij mee en zet de pop op de slaapkamer van haar en Collin.
Collin vertelt Sofie dat de pop van de grootmoeder van zijn collega is geweest en dat hij hem gekregen had om hem te feliciteren met zijn nieuwe baan toendertijd.
Nu was hij voor de vrouw van een van zijn beste vrienden op zijn werk.
Sofie vond het erg aardig...maar ze vroeg zich wel af waarom iemand een pop zou geven.
Een pop was voor kinderen leerde ze altijd van haar strenge moeder.
Sofie had nooit een hele goede band gehad met haar moeder.
Haar moeder had haar altijd gekleineerd en had haar jongere zusje enorm voorgetrokken.
Sofie vond dat ontzettend jammer en wilde altijd een goede band hebben met haar moeder maar er was gewoon geen beginnen aan geweest.
Haar moeder had nooit naar haar geluisterd wanneer ze eens iets wilde vertellen.
De moeder van Sofie praatte altijd over haar jongere zusje die het "zo goed" deed met Hockey.
Sofie deed zelf altijd aan Tennis en haar moeder had het nooit een leuke sport gevonden.
Ze zei altijd dat dat voor van die verwende prinsesjes was.
"Wil je wat drinken?" vroeg Collin opeens.
"Ja lekker" zei Sofie.
