Xyriel's POV
"hah!? anong ayaw mo na!? ano to!? matapos kong ibigay sayo ang lahat, ito lang!? ano ba Jeric!? minahal naman kita ah! ano bang naging pagkukulang ko!?" wala.. hindi ko na kaya.. ang sakit sakit na..
"xy, w-wala kang naging pagkukulang. ako ang nagkulang. sorry xy pero.. please, palayain mo na ko." once again, tinalikuran nya ko.
"Jeric! ano ba!? wag mo nga kong talikuran habang kinakausap kita! Jeric naman oh! wag mong gawin sakin to please?? I promise, I'll be better. just please.. please.. dont leave me.. I need you.. I love you so~ much Jeric.." halos lumuhod na ko sa kanya para lang wag nya kong iwan. yes, Im too desperate just to make him stay. I love him. masisisi mo ba ko?
"Im sorry Xy. tapos na tayo. sorry pero, I have to leave. WE'RE DONE XY. WE'RE DONE." and then he left me crying and sobbing.
"XYRIEL! XYRIEL! GISING!"
"AAAAAAAHHHHHHHHH!" napabalikwas ako ng bangon. paglingon ko, nakita ko si ate mukhang alalang-alala.
"Xy, binabangungot ka." sabi sakin ni ate.
napapikit na lang ako sabay facepalm. oo. bangungot talaga yung ala-alang yun. kahit kelan talaga.. nako! di ba ko titigilan ng mga panaginip kong to??
"Xy, it's been a couple of months simula nung break up nyo ni Jeric.. at napansin kong di mo pa sya nakakalimutan. nakakulong ka pa rin sa bilangguan ng mga ala-ala ninyong dalawa." sabi ni ate habang naglalakad papunta sa pintuan palabas ng kwarto ko.
"ate Zophie, di mo naman ako masisisi. you know how much I love him. one and a half year din yung pinagsamahan namin. it's so hard to forget those memories immediately. you can't blame me if Im still entertaining my vain until now." tumayo ako at humarap sa salamin. gosh. ang laki na ng eyebags ko.
lumapit uli sakin si ate then she placed her hands on both of my shoulders.
"enjoy yourself outside baby girl. tingnan mo sarili mo. napakaputla mo. kulang ka sa araw eh. after eating breakfast, go out and expose your skin naman sa sun. magpaitim ka naman paminsan-minsan. mukha ka nang bampirang naubusan ng blood supply eh! haha"
hay nako si ate, kahit kelan napakamasayahin. ba't ba di nalang ako maging katulad nya noh?
"get rid of that baby girl" sabay turo sa nakabusangot kong mukha. "labas ka mamaya ha? WITHOUT CAR" and she looked seriously to my eyes.
"hah? ate?? are you insane?? WITHOUT CAR!? seriously??"
"duh? you heard me right?" *roll eyes* aba!
"ugh!! okay! okay! ano pa bang magagawa ko?? nasayo allowance ko for the whole month noh!"
"haha! buti alam mo! ok, bye lil sis! see ya sa dining room!" then she stormed out of my room.
aish.. kabanas.. God naman po eh, ba't po ba baliw na kapatid ang binigay nyo sakin T_T
I looked at my digital side table watch.
7:20 AM SATURDAY
ahh.. saturday.. bukas ata ang soccer field..
Calling Isa BFF..
ring..
ring..
ring..
ring..
toot! toot! toot!--
aba! lokang babae! patayan ba ko!? -_-
Redialling.. Isa BFF..
ring..
ring..
ri--
(AYY! BFF! SORRY! NAPATAY KO KANINA! NAGULAT KASI AKO EH! GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOD MOOOOOOOOOOOOOOOOOOOORNING!!!!!!!!!!)
