PROLOGUE :
Nung nagmahal ako, akala ko talaga siya na..
Kasi minsan, pagnagmamahal ka pala, pagfeel mo eh PERPEKTO na ang lahat, akala mo kayo na hanggang huli..
Tapos magsisimula kang maghalucinate kung paano kayo makakasal, kung paano kayo magkakaroon ng pamilya, harapin ang problema at sabay na tumanda..
Yun pala.. Sa isang iglap.. Masasabi mong..
"akala ko siya na...."
"akala ko kami na hanggang huli.."
"sayang ang plano ko..."
"sayang ang pag-iisip ko gabi-gabi kung paano kami mamumuhay.."
"sayang yung PINAGPUYATAN kong eyebags.."
Yung istorya ko kasi, parang isang RED ROSE... Ang ganda ng kulay.. Tapos sa isang iglap... Dahil sa isang problema, Nawala ang lahat... Kaya yung red rose na yun..nalanta at naging BLACK ROSE..
pero yung BLACK ROSE pala na yun, merong parang nagdilig sa kanya ng isang magical na tubig... Na siyang nagbalik ng kulay ng rosas... Kung sa totoong buhay,mayroong isang tao na nagbigay muli ng kulay sa munndo ko...
At alam niyo kung sino yun???
Malalaman niyo rin... ^___^
At ayun na nga, pagkatapos diligan ang rosas, bumalik ang kulay ng rosas.. :))
Malafairytale to ehh.. =___= back to reality nalang...
Pagmamahal ka kasi, hindi mo talaga maiiwasang MASAKTAN... Kagaya nga sa red rose..nawala ang kulay ng mundo mo dahil nasaktan ka...yung bibigyan ka ng TRIALS....
Tapos, pagkatapos mong masaktan, Matututo ka... And you will start a new beginning... :)))
Sabi nga, walang ENDINGS...but you could start a new beginning...
At hindi mo aakalaing sa new beginning pala na yun, dun mo mararanasan ang REAL LOVE..
Yung puro katotohanan... Hindi KALOKOHAN....
Pero muli ka bang sasabak muli sa isang relasyon??
Kung mismo ang sarili mo, sinasabing hindi mo kaya ang nasa SITWASYON???
