PROLOGUE

0 2 0
                                    

Patuloy parin sa pag iyak si vanessa. Hindi ko man sinasadyang saktan sya. Pero nasasaktan na din kase ako sa mga sinabi nya. Tumagos hanggang sa buto. Parang napipiga ang puso ko. Hindi ko na makayanan.

"Ganun ba talaga kahirap para sayo ang matutunan akong mahalin? Dahil ako  sa sandaling nakasama kita minahal na kita ng sobra. Kahit pa sinasabi mong sa papel lang tayo mag asawa!"

Sabi ko sakanya na nagbabadya na din ang luha sa mga mata ko. Hinawakan ko sya sa magkabilang braso para tignan ako.

"Cant you see? I dont love you! And i wont love you! And i dont want to love you! I cant! I cant! So please stop begging me. I try to learn how to love you! But you are bullshit! Bullshit because you're still hoping that i will love you someday. I cant! So please leave me alone!!"

Mariing sabi nya sakin. Para akong sinabuyan ng malamig na tubig sa mga sinabi nya. Pumasok agad sa utak ko ang mga salitang iyon. Yung mga luha na kanina'y nagbabadya lang. Ngayon ay tuluyan ng umagos. Sabi nila hindi maganda sa lalake ang umiiyak. But how can i stop my tears, if my heart was already screaming because of the pain i feel inside.
Lumuhod ako sa harap nya at hinawakan sya sa dalawang kamay.

The Teen'age Wife (Updating)Where stories live. Discover now