မ ေျကာက္ စြာ ဘဲ ေအးေဆးစြာ အိပ္ေပ်ာ္ ေနသလို လဲေလ်ာင္း ေနတဲ့ ရုပ္ကလာပ္ တစ္ခု အနား ရွိုက္ကာ ငင္ကာ ငိုေနရင္း ထြက္သြားေတာ့မယ့္ သူကို တားျမစ္ လည္း သူဟာ ေခါင္းေႀကာမာမာနဲ႔ ေနာက္မဆုတ္ဘဲ ဆက္သြား မွာပဲတဲ႔…
ဒါဆိုလည္းသြား နွင့္ ေပါ့…
သြားခ်ိန္တန္လို႕ သြားရတာပဲ မဟုတ္လား…
တစ္ေန ့မွာ ျပန္ ဆံု မယ္ လို႔ ဧကန္မုခ် ေသခ်ာ လွသလို ေစာင့္ေန ေလ ေနာ္…
လူ႔ဘဝက ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ ေတြ တိုင္းက အမွတ္တရ ေတြကို ထာဝရ အမွတ္ရေနရင္း အေဝးတစ္ေနရာကေန မ်က္လႊာ ႏွစ္ခုကို မွိတ္စက္လို႔ သူ႕အား ရည္စူးကာ အာရံုျပဳ…
ေနာက္ဆံုး အၿကိမ္ အျဖစ္ ေဟာဒီ ေနရာ ကေန သူ႕အား လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ လိုက္လ်ွင္ ျဖင့္ သူဟာ ေက်နပ္ ျပံဳးေလး ျပံဳးလိုက္လိမ့္ မယ္ဆိုတာကို ယံုႀကည္ တယ္…
အခြင့္အေရး မရွိလို႔ အခုလို အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ လူကိုယ္တုိင္ အနားကို လာေရာက္မ ေပးႏိုင္တာကိုေတာ့
ခြင့္လႊတ္ ေပးမယ္ မဟုတ္လား ??
ခါးသီးလြန္းတဲ႔ အမွန္တရားတစ္ခု ကို
ရင္နာနာနဲ႔ လက္ခံ ထားျပီးသား…
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေဝးေသးတယ္…
ေနာင္ဘဝဆိုတာ နီးနီးေလးတဲ႔…
ဘဝ ဟာ ေနဝင္ ကာေႀကြလြင့္ ပ်ံဝဲ ေပ်ာက္ကြယ္လို႔…
ေန ျမင္ ည ေပ်ာက္
ည ျမင္ ေန ေပ်ာက္…
လမ္း မ ေပ်ာက္ ဘဲ ဘဝတပါး ကူးကာ သြားရင္း ဘဝ အဆက္ ဆက္ တိုင္းမွာ
အသက္ ရွည္ လို ့ နိဗၺာန္ လမ္းကို ေလ်ွာက္လွမ္းႏိုင္ ပါေစဆိုတဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဆုေတာင္း စကား ေလး ကို သူ ၿကားပါ ေစဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေရရြတ္ လိုက္တယ္…
ဒီ စကားရဲ႔ အဆံုးသတ္မွာေတာ့ မီးသျဂၤိဳဟ္စက္ရဲ႕ ေခါင္းတိုင္ဝ ကေန လူခနဲ ထြက္လာတဲ႔ မီးခိုးေငြ႔ ေတြနဲ႔ အတူ က်န္ရစ္သူ ေတြကို သူဟာ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ရင္း…
ဒီလိုနဲ႔ ေသမင္းရဲ႕ တရားစီရင္မႈေအာက္မွာ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝတစ္သက္တာ အတၳဳပၸတၲိဟာ မီးခိုးမ်ွင္တန္း ေလးတစ္ခု အျဖစ္ ေလထဲမွာ အဆံုးသတ္ သြားခဲ႔
ေလ ျပီေပါ့…
23/12/2016
Rest In Peace My GrandMum…💔
~•*•~
