Ako si Hayate Tatemiya also known in the nickname Zero yeah alam ko it sounds awful na tawaging Zero but what can I do? "I'm just weak". Ang umagang ito katulad ng ibang araw ako'y anduon sa sulok punong puno ng galos umiiyak sa tindi ng sakit na nadarama ko sa mga oras na iyon. Alam mo ba ang feeling na pagtulungan ka ng mga kaklse mo dahil sa isang simpleng dahilan? "dahil gusto nilang maging masaya" . Punong puno na ako ako ng pasa, yung katawan ko halos bumigay na sa sakit. So that day as I walk palayo sa school may nakita ako a person who's been bullied by tall guys, hinihila siya di ko alam pero tumakbo ako papunta sa kanya at inupakan yung mga yun kahit na lima sila at pinagtulungan ako. Di ako bumagsak at nakakabilib pa doon ay ginawa ko yun para sa taong di ko man lamang kilala.
Di ko man lamang napansin na dumudugo na pala ang aking left eye, napakasakit na din ng aking braso pero prinotektahan ko sya at ng nakakita ng pagkakataon tumakbo kami palayo, hawak ko ang kanyang kamay. Nakalayo na marahil kami and as I look behind us napangiti na lamang ako dahil wala na sila then as I look to his face something doesn't feels right then suddenly I passed out.pagmulat ko ng aking mga mata nasa hospital na ako.
The next day
Masakit parin katawan ko dahil na marahil sa pasang natatanggap so pagpasok ko kanina, nakita ko na lamang silang nakapaligid sa isang desk weird nga eh. As I walk nakita ko ang isang babaeng napakagandang babae medyo serious but cute with a blonde hair and a sexy body... "any guys dream babe" di na nakapagtataka kung bakit nakapaligid lahat sa kanya. So as I walk paupo saking upuan bigla siyang tumayo at lumapit sakin, she smiled kinda confioused me but having the thought na gusto lang niyang makipagkilala. Umupo siya saking tabi at ako'y kinausap di ko ba alam pero nakakabighani talaga siya " di ako gaanong tinablan" hanggang bigla nalamang niyang sabihing salamat
hindi ko na alam ang aking gagawin bakit siya nagpapasalamat sakin?
salamat para dun sa kahapon, sa pagpigil mo dun sa mga PSG's ko
:O ...
wahh? ikaw yun?
oo, ako nga yun :) bakit?
ahmm.. kasi sa totoo lang ay...
wag ka na magsalita, ipasyal mo na lamang ako
Simula sa araw na iyon napalapit kami sa isat isa
Isang araw sinabi niyang mahal niya ako
ang sinagot ko lamang ay may mahal na akong iba rousette at yun ay si sakura
bigla na lamang siyang nalungkot at pinisil ang aking palad ngumiti at sinabing
kahit na hindi mo ako mahal di kita iiwan
simula ng araw na iyon naging mas malapit kami sa isat isa di ko inaaasahang mahuhulog ako sa kanya
until one day umiwi kaming medyo madilim na, di ko ba alam pero may nadarama akong pangamba na baka siya'y mapahamak
sinundan ko siya at hindi nga ako nagkamali sa isang madilim na kanto may mga lalakeng nagkainteres sa kanya at balak siyang gahasain dali dali akong pumunta at nilabanan sila
sapak sa muka sipa sa tiyan bagsak at takbuhan ang iba ng tumayo yung isang lalaking bumagsak at sinaksak ako ng patalim tagumpay na sana eh ngunit natamaan pa ako. Dinala na lamang nila ako sa malapit na hospital, hindi niya ako iniwan hawak hawak ang aking kamay habang ako'y nakahiga dun sa kamang may gulong, umiiyak siya, Hinawakan ko ang kanyang pisngi at pinunasan ang luhang namumuo sa kanyang mga mata at sinabi ko ang mga katagang
Rousette Mahal kita
kaya sana tigilan mo na ang pagiyak mo magiging ayos lang ang lahat makakaligtas din ako, ayos lang na mapahamak ako masaktan wag lamang ikaw dahil ikaw ang natatangi kung buhay ang mawala ka ang nag iisa kung kinatatakot :)
Pagkatapos ng examination na pag alamang hindi na ako muling makakatayo, umiiyak siya habang ako'y ngumiti "hindi ko pinagsisisihan ang aking ginawa dahil mawala man ang aking kakayahang makatayo at makalakad kasama ko naman ang mahal ko so ano ba ang ikalulungkot ko?"
pagkalipas ng ilang taon kami'y kinasal tsaka ko na lamang nalaman na prinsesa pala siya ng isang kaharian :O ... grabe big time na ako !!! pero hindi naman talaga mahalaga ang pera hindi ba ang pinaka mahalaga kasama ko siya
ito kami ni rousette nakatingin sa mga bitwin habang nagstrostroll sa hardin naming napakalaki patuloy na nagmamahalan at handang gawin ang lahat para sa isat isa :))
_TsukuMitch"618"_
