De gebeurtenis die deze kerst verandere

Anja's kerst veranderd.

Het was bijna kerst, alhoewel dit voor Anja geen fijne tijd was. Ze werd telkens herinnerd aan haar vader stierf twaalf jaar geleden Ze wou het liefst van al gewoon onder een deken kruipen en huilen zonder iemand om haar heen in een kleine donkere ruimte. Maar er was iemand die dit dit jaar niet zou laten gebeuren...

Ze ging zoals anders beneden bij haar moeder en broer zitten om samen te zijn met kerst, dit verliep tamelijk vlot en er werd wel wat plezier gemaakt. De miserie begon pas wanneer ze alleen in haar kamer was en begon te denken aan al die grote families samen die lachten en plezier maakten. Haar vader had dit vast ook leuk gevonden en misschien was iedereen er wel bij geweest als hij nog had geleefd. Dit waren zaken waarop ze niet kon antwoorden, ze kon de slaap maar niet vatten. Ze woelde maar wat in haar bed tot uiteindelijk haar ogen dichtvielen en een laatste traan van haar wang rolde.

Plots hoorde ze een geluid waarvan ze direct wakker schoot. Ze struikelde over haar eigen deken, maar stond weer op en liep richting het raam. Buiten stond er iemand aan de deur te bonken, ze sloop nieuwsgierig van de trap en keek door het sleutelgat. Het was een zij en ze leek wel een soort engel. Anja schudde haar hoofd en kneep zichzelf nog eens voor de zekerheid, maar ze stond er nog steeds. Zou ze open doen ? Haar nieuwsgierigheid won van haar verstand er ze deed voorzichtig de deur open.

De engel lachte liefjes en trok haar mee in een soort spiraal, Anja kreeg zelfs de kans niet om tegen te werken. De spiraal was vol met kleine kleurrijke lampjes, je kunt het wel een kerst spiraal noemen. Ze vielen op het eind in een grote berg sneeuw en eenmaal eruit gekomen hadden ze het niet koud tot Anja's grote verbazing. Het was warm en toch smeltte het niet. De engel zag haar verbazing over deze kleurrijke wereld gevuld met liefde en vrede. 'De sneeuw is gevuld met liefde zoals alle andere dingen in deze wereld, wij hebben het nooit koud omdat wij altijd verwarmd worden door de liefde van onze geliefde medemensen.' Glimlachte de engel.

'Maar wat als deze waarvan je houd er niet meer zijn?' stamelde Anja. 'Mensen verdwijnen nooit echt Anja, ze blijven bij jou in je hart en herinneringen. Please vergeet dat nooit schat.' Zei de engel terwijl ze leek te transformeren. Kleine lichtfonkeltjes dwaalde om haar heen tot ik het plots zag, het was papa. Hij moest gezien hebben hoeveel ik hem miste en is  voor mij teruggekomen. Ik kon het amper geloven en wat ik voelde kon ik niet beschrijven. Hij kwam naar me toe en gaf me een kus op men voorhoofd waarna hij fluisterde: 'Schat, het is tijd voor jou om terug te keren en please zorg goed voor je broer en mama.' ze knikte en sloot men ogen.

De volgende morgen sprong ze uit men bed, rende naar beneden, sprong in mama's armen en gaf een dikke smakkerd aan haar broer. Haar ma vroeg of alles wel oké was en Ze  antwoordde: 'Tuurlijk is alles oké, want ik heb de mensen om me heen waarvan ik zielsveel hou namelijk jullie.'