Anlaşılamamak ne kötü yanlızlık ne dipsiz bir kuyu korkuların hislerin ruhun hep eksik hep caresiz sanki...insan anlıyor sonra ruhlar alemini allahi ve bu saaattte biliyorsunki tek allah var yanında elini kalbine koyuyorsun başin secdede rahatliyor insan..ama keşke demeden durmuyor nefsin keşke karşilikli konuşabilecegım biri olsa diyorsun..yanlizlik alacakli bir borç sahibi gibi her istemedigin anda karşina dikiliyor...belki sende ne diyor bu yine niye boyle oldu deyip bir kac dakikada bu mesaji okuyup unutacaksin ne teselli vereceksin nede teselli vermek aklina gelecek...iste asıl yanlizlik bu mesaja cevap vermedigin hatta verme gereği hissetmedigin zaman başlayacak...bense once üzülecegim sonra derin bir vadide sesim yankılanmiş gibi hissedip susacagim kirik dökük duygularimla hayatima yine yeniden tamir olunmuş gibi sanki hiç kırilmamiş gibi devam edeceğim kimse bilmeyecek gözyaslarimi kimse görmeyecek susuşlarimdaki ciğliklari hatta herkes beni hep olgun hep uyumlu sanacak kimse isyanlarimi bilmyecek...sen bile....
