Ölümsüz ve kendini tanımayan bir kız, fani dünyadan kardeşinin hastalığını kurtarmak için başka boyuta giden çocuk.
Sizce geri dönüşü olmayan yoldan çıkacaklar mı, yoksa fani olan çocukta ölümsüzlük boyutuna tıkılıp kalacak mı?
Farklı boyutlardan i...
Aras'ın gördüğü, onda şok etkisi yaratan tuhaf ve ürkütücü şeyleri sindirmesi zordu, ama o bu zorlukların üstesinden gelecek güçlü ve iradeli bir yapıya sahipti.
ARAS'IN DİLİNDEN:
Gördüklerimin ardından sakinleşmeye çalışarak, bodrum katındaki odanın içine bir süre göz gezdirdim. Küflenmiş kıyafetlerin verdiği nemli kokuyla temiz oksijen almak imkansız gibiydi. Odayı ürkütücü yapan diğer şey ise yana devrilmiş tahta bir sandalye ve hemen üstünde duvara asılı olan ipti. Bu görüntüyle karşılaştıktan kısa bir süre sonra tüylerim diken diken oldu ve tüm vücudumdan kanımın çekildiğini hissettim. Yorgunluğun verdiği etki, ne yapacağımı bilemez halde ileri geri yürümeme neden olmuştu. Merdivenlerin tam karşısına bakan duvarda aradığım sembolü görmüştüm ve sembole dokunmadan önce evin odalarını keşfetme gereği duydum. En sonunda ilk olarak mutfağa gitmeye karar verdiğimde tozlu merdivenlere dokunmadan yukarı çıkmayı başarmıştım. Bir kaç adım sağ tarafa doğru hızlıca yürüyüp lavaboya göz gezdirdikten sonra mutfağa girdim. Yerde gördüğüm bir kaç ölmüş fare her geçen saniye içimi bulandırıyordu, bu sebepten dolayı yakında istifra edebilirdim.
Dikkatimin dağılmasına neden olan şey mutfağın kapısıydı. Kapı yavaşça gıcırdayarak kapandı ve açmaya yeltendiğimde altında bir şeyler sıkışmış olmalıydı ki kapı açılmıyordu. Telaşlı bir şekilde etrafıma bakındım. Etrafıma bakındığımda ilk gördüğüm şey mutfağın evin arka bahçesine geçiş yapan kapısıydı. Korkumu kendi içimde bastırmaya çalışarak istemsizce yürüyüp açık olan kapıdan bahçeye ilk adımımı attım.
Evet -tebrikler.. Sonunda korkmama yardımcı olan bir yer daha.. ARKA BAHÇE!
Islık sesi çıkaran uğultulu rüzgar daha fazla korkmama neden olmuştu. Ben mi abartıyordum yoksa cidden bu kadar korkunç muydu? Bilmiyordum, kendimden emin değildim. Rüzgarın sesi her geçen saniye gerilmeme neden olan ve içimde endişe bırakan duygular yaratıyordu.
Biraz yürüdükten sonra bahçede yanında işçi eldivenleri ve sigara paketi olan taşlı bir toprakla karşılaştım. Sanki birileri toprağın altında bir şeyler aramış ve bulamamış gibi görünüyordu. Karşıya baktığımda ise sıra sıra dizili küçük fidanlar vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beş-altı adım yürüyüp tekrar mutfağa adımımı attım. Mutfağın sıkışmış kapısını kendime doğru güçlü bir şekilde çektim ve bir süre sonra kapıyı yapmış olduğum güçle açmayı başardım. Mutfaktan çıktıktan sonra ise içinde eskimiş koltuklar bulunan salona girdim. Evin en güneş alan yeri burasıydı.
Odaları tam olarak keşfettiğimin kanısına vardığım anda salondan çıktım, sakince bodrum katına indim. Duvardaki sembole dokunmaya karar verdikten sonra yaklaşmaya başladım ve korkuyla ellerimi uzattım.
İşte o an gelmişti! Sembole dokunmuştum ve...
SAMİRA'NIN DİLİNDEN:
Bana verilen odada pencerenin kenarına oturup büyük bir fincan kahveyi yudumlarken birden nasıl olduysa istemsizce ayağa kalktım, elimdeki fincanı pencerenin kenarına bıraktım ve iki tane eli kendime doğru çektim. Sanki diğer hayattan bir insanı kendime çekiyor gibiydim. Anlamsızca etrafıma bakındıktan sonra tekrar oturdum. Bir an kendimi diğer hayata geçiş yapar gibi hissettim ama hala bu sıkıcı yerdeydim. Sinir bozucu olan diğer şey ise hala bir şeyler hatırlamıyor olmamdı.
