i dont Care

steve op bezoek

"Mett! Wakker worden!" 
Pap kan soms mega blind zijn. Iedereen had de oortjes in mijn oren gezien.
Zonder mijn mond of ogen open de doen wees ik naar de oortjes in mijn oren. "Pff! Mett je moet gewoon uit bed komen!" Ik kreun. "Pahap! Het is pas elf uur!" Dan realiseer ik het me, "Wacht het is al elf uur?!!"
Vandaag kwam Steve Rogers.
Steve was altijd mega aardig. Toen ik klein was gaf hij me altijd super lekkere snoepjes. Nu... Uhm... Oké herinneringen zijn gewoon genoeg om iemand fantastisch te maken. "Rustig maar Steve komt pas om half twee." "Ahum je vergeet iets te zeggen," Grijns ik.
"Hij komt voor de lievelings dochter van Tony Stark." Ik kon mijn big smile niet onderdrukken. Ik hoorde pap lachend zuchten. "Ergens heb je gelijk ook al is je verjaardag al bijna een maand geleden geweest."
Ik onderbrak hem wat zorgde voor een zucht van pap. "het is pas drie weken en een dag geleden hoor." "Het is vrijdag..." Hij dacht duidelijk dat hij had gewonnen. "IK WAS JARIG OP EEN DONDERDAG!"
Weer een big smile. Pap zucht; "oké jij wint.... ALWEER." Hij stond op en liep weg.
Ik volgde hem naar de werk plaats. Hij begon te sleutelen aan een of ander ding. Het boeit me niet aan wat hij sleutelt. Ik loop naar mijn hoekje van de werkplaats.