adopted by b-brave?!

H83

Mia pov
Ik zit wat verslagen op m'n bed. Huilen kan ik niet. Ik dacht dat ik zo hard moest huilen dat ik zelfmoord zou willen plegen, maar ik voel niks niks behalve pijn. De pijn die ik voel is ondragelijk. Het ergste is nog dat ik geen idee heb waarom ie het zei. Omdat ie boos was dat is duidelijk, maar zo iets zeg je niet zomaar. Hij heeft er vast spijt van, maar dat kan me even niet zoveel schelen. Ik ben heus niet boos op Sam ik bedoel hij is nog steeds de allerbeste broer van de hele wereld. Verdrietig ben ik daar in tegen wel, ookal kan ik geen traan laten. Na de 100e keer geklop op m'n deur te hebben gehoord was ik het zat. Ik heb m'n kamerdeur op slot gedraaid en heb keiharde muziek opgezet. Ik wik even met niemand praten en ik heb ook even helemaal niemand nodig. Naja ik heb wel iemand nodig. Dylan. Ik moet de hele tijd aan hem denken, aan zijn mooie bruine ogen, lieve stem, leuke lach, en perfect bruin warrig haar. Ja ik vind m leuk ja. Hoe kan ik dat nou niet vinden hij is de perfecte jongen voor mij. Hij weet wanneer hij me tegen moet houden als ik te ver ga, hij is grappig, lief, zorgzaam en hij geeft om me en dat is iets wat ik maar weinig krijg de laatste tijd. Liefde is ver te zoeken de enige van wie ik liefde krijg is m'n familie en van hem. Dylan. Ik denk alleen niet dat hij mij ziet zitten ik bedoel hij ziet mij als zijn allerbeste vriendin. Hij valt ook op andere meisjes dan ik, hij heeft zelf wel is gezegd dat ie op blond valt en dat ie van een meisje houd dat zelfstandig is en op zich zelf vertrouwd. Nou overal val ik buiten. Volgens andere zeggen de gedachtes van een jongen niks, ze zeggen dat ze dat alleen maar zeggen als ze het meisje waar tegen ze praten leuk vinden, maar daar sloof ik niet zoveel van hij zal het vast niet voor niks zeggen of wel? Ik zou het niet weten. Wat ik wel weet is dat ik hem niet meer uit m'n hoofd krijg. Ik wil zo graag dat ie hier is dat ie me vasthoud en zegt dat alles goed komt. Hij is wat ik op het moment nodig heb. Hij kan en opvrolijken wanneer ik verdrietig ben. Ik kan alleen niet naar hem toe. Kaj land zo en ik wil hem zo graag weer zien. Daarna volgen Dioni en kim snel en ik wil de absoluut niet missen.

Dylan pov
Ik staar m'n telefoon. Zal ik haar appen? Nee Dylan dat is te vaak dan valt t op. Wat valt er dan eigenlijk op? Denk ik inmezelf. Dat ik verliefd op haar ben? Dat is toch overduidelijk dat geef ze allang al gezien. Daarom appt ze me niet. Ze weet het en ze wil me niet daarom probeert ze me op afstand te houden. Opgeven wil ik niet ik bedoel ik wil haar zo graag dat t gewoon pijn begint te doen. Alle gedachtes in mijn hoofd over har zorgen voor hoofdpijn. Ik ben constant ik de war over mijn gevoelens voor haar. Dat ik verliefd op haar ben dat staat vast, maar je wilt niet weten hoeveel verschillende versies ik in mijn hoofd heb van hoe ik het haar in godsnaam ga vertellen. Bijvoorbeeld ga ik het haar vertellen in haar huis of bij mij, op staat of op een romantische date? Hoe gaat ze reageren? Wilt ze mij ook, word ze boos , zegt ze nee, word ze verdrietig, gaat ze me zoenen of geeft ze me een klap tegen m'n wang omdat ze dacht dat we alleen beste vrienden waren? Kijk hier krijg ik nou hoofdpijn van, van al die gedachtes. Kon ik haar gedachtes maar lezen. Dat zou allemaal zo veel makkelijker zijn. Ik zit constant de staren naar ons app gesprek hopend dat ze iets stuurt. Online is ze ook niet. Ik gooi m'n telefoon op m'n bed. Ik begin te ijsberen door m'n kamer. Ik word gek van mezelf en van mijn gedachtes. Ik kan nu ook niet met haat afspreken of naar haar huis gaan want haar andere broers en zus zullen daar zijn. Ik wil zo graag met haar praten, met haar lachen en dan vooral haar lach aanhoren. Ik ben zo wanhopig dat ik het zelfs aan mijn moeder heb verteld. Nou dan ben je echt laag gezonken hoor Dylan Jezus. Toen mijn moeder vroeg waarom ik haar zo leuk vond had ik zoveel te vertellen. Ik vind haar leuk vanwege haar persoonlijkheid, haar lach, haar prachtige haren, haar ogen, haar figuur en gewoon hoe prachtig ze wel niet is. Ik heb me nog nooit zo over een meisje gevoeld. Ik heb het gevoel alsof ik haar constant moet beschermen en zorgen dat ze veilig is. Als er iets met haar zou gebeuren zou ik kapot gaan. Ik kan er ook niet teen dat ze gepest wordt. M'n hart breekt bij elk scheld woord. Ik vind mezelf door dit alles wel een beetje een watje geworden. Ik bedoel, hoe kan je nou zo verliefd zijn op een meisje? Het gevoel hebbend at je altijd bij haar wilt zijn, haar wilt vasthouden, zoenen, beschermen. Ik wil er voor gaan echt! Maar ik durf eigenlijk niet. Straks wilt ze niet meer met me omgaan en heb ik onze vriendschap verpest. En dat is wel het laatste wat ik wil. Ik wil gewoon dat ze mijn vriendin wordt en dat ik de gene ben die haar in slaap ziet vallen en wakker ziet worden elke dag. Mijn god Dylan je bent echt zo slap geworden je lijkt wel een wijf met al je gevoelens en diepe gedachtes. Ik kan het gewoon niet helpen, zij is de gene die mij aan het lachen maakt elke dag. En ooit zal zij de gene worden die het voor de rest van mijn leven gaat doen. Mij gelukkig maken.