VICE'S POV
Ewan ko kung masaya ba ako o malungkot ngayon? sa dami ng napagdaanan ko ngayon? malulungkot pa ba ako? sanay na ako. broken family, jobless, homeless, tapos heto iniwan ako ng girlfriend ko dahil wala daw siyang mararating sakin. hindi ko naman siya masisisi iniisip din naman niya ang future niya at nahihirapan na daw siya sa situasyon namin. ayaw sa akin ng parents niya. nag aaral pa kasi siya. masakit man kelangan tangapin eh. may iiilang kaibigan naman ako na hindi ako iniwan.. wala akong bisyo maliban sa magmahal (nax!). pero seryoso wala akong bisyo. iniwan ako ng ibang kaibigan ko dahil gusto nila sumama ako sa lakaran nila. gumigimik ako oo pero hindi madalas. kaya iniwan din nila ako. buti na lang may iilan ilang nakaintindi sakin. ok sa akin kahit isa lang ang kaibigan ko ang importante totoo sa harap at likod ko may kelangan man o wala. pero lalaki ako makakamove on din to. SANA.... sa kakalakad ko kanina dinala ako ng mga paa ko sa train station.. kung saan unang nagkakilala ang mga magulang ko.. sa kakaisip ko nakatulog ako dito sa may station... nguni't nagising ako knina sa ingay ng train.. pero swere ko kahit nagising ako sa ingay may magandang babae naman akong nakita. maganda nga muka namang mataray. tapos tinarayan pa ako kanina. at eto katapat ko pa. kasabay ko pang kakain. ewan ko ba kung sinusundan niya ako. ang dungis ko na nga tignan pero may nagkakagusto pa din sakin (ang yabang ano po?! XD). pero sana maging magkabigan din kami ng babaeng to. mukha naman din naman siyang mabait. mukang may problema din siguro to. halata sa mukha niya. dahil siguro sakin. nastress ata hahaha. pero sana magkakilala kami ng maayos. mas maganda may mameet na bagong kaibigan kaysa sa kaaway. :))
BINABASA MO ANG
A Moment To Remember (ViceRylle)
RomanceA heartbreaking yet hopeful tale of a man who never stops loving his wife, even as she gradually loses her memory to Alzheimer's disease.
