Snow's Love

Хажуудаа байлгамаар байна

Жэсүгийн талаас:
Өнөөдөр бод амралтын өдөр, би ой санамжаа санахгүй байгаа учраас ах минь миний танидаг бүх хүнийг гэрт авч ирэхээр болсон юм. Харамсалтай нь ээж аав ирж чадахгүй гэсэн. Тэд байнга л завгүй байх юм гээд Жэмин их ууртай байлаа. Би түүний сэтгэлийг засах гээд өрөөнд нь орлоо.
Би:Жэминаа
Жм(Жэмин):эгчээ. Миний сэтгэл тавгүй байна, гар
Би:эгчийгээ гомдоомоор байгаа юм уу? муухай юм аа. Би уул нь Жэминдээ их л хайртай юмсан, даанч манай Жэмин нүнадаа хайргүй бололтой.
Жэмин:эгчээ(гарнаас зуурах)
Би эргэж харвал тэр уйлж байна. Би түүнийг юунаас уйлсанийг нь мэднэ. Дараа нь би ширээн дээр байх зураг руу харлаа. Жэминийг үүрээд алхах би. Жисү ах хэлэхдээ Жэмин бид хоёр бие биедээ амь нь болдог, тийм л дотно байсан гэсэн.
Тэгээд надаа нэг санаа орж ирсэн юм.
Би:(доош өвдгөлж суух) Жэминаа, үүрүүлэх үү?
Тэр инээмсэглэн нулимсаа арчсаар:би одоо жоохон биш шдээ.
Би:зүгээр үүрүүлээ.
Удалгүй тэр надаа үүрүүлж би хоёр тийш холхино.
Жм: би энэ хүртэл их зовж ирсэн. Сүүлдээ ээжийгээ драмд дуртай гээд зовон байж Сэнияа амжилт гэдэг кинонд тоглосон. Гол дүр шүүдээ. Гэтэл ээж аав ирээгүй. Намайг дэбүт хийхэд ч ирээгүй. Тэд....тэд хэзээ ч ирэхгүй байх. Бүр намайг үхсэн ч. Би тэднийг санаж байна нүна. Гээд тэр миний нуруунд нүүрээ наан уйлж эхэллээ. Би энэ үед зүгээр чимээгүй байх хэрэгтэй юм болов уу? Гээд чимээгүй байв. Бурхан минь. Удалгүй миний ч бас нулимс цийлэгнэж эхэллээ. Би бүр тэдний царайг ч санахгүй байна. Надад ч бас хэцүү байна. Хэр удсаныг мэдэхгүй ч бид хоёр том өрөөнд хавдсан нүдтэй инээлдэн ширээ янзалж байлаа. Би салатны ногоо хэрчиж байгаад гараа эсгэчихэв.
Жм:зүгээр үү эгчээ?
Би: зүгээрээ. Гэнэт миний нүдний өмнүүр нэг дурсамж өнгөрөв. Дурсамжинд би 14тэй ба Жисү ах бид хоёр хоол хийж байв. Би гараа эсгэтэл ах Жэминтэй яг адилхан үйлдэд хийн миний гарыг хүйтэн усаар угаачаад боож өгөн үлээнэ.
Би Жэминд үргэлжлүүлээд өөрөө хийчих гэж хэлэн өрөөндөө орон дээр хэвтээд үргэлжлүүлэн юм санах гэж оролдлоо.
Тэхёны талаас:
ВТС ийхэн бид бэлэг дурсгалын дэлгүүрээс Жэхён Жэмин Жэсү гуравт юм сонгож байв. Дараа нь бид тэдний гэрт ороход миний харахыг хүссэн хүн байхгүй байлаа. Удалгүй тэр дэдд давхараас бууж ирэхэд бид бүгд золтой л хувцсыг нь хараад ухаан алдсангүй.

Тэхён:(Шүлсээ залгих) Жэ..Жэсү, чи арай л задгай юм өмсчихжээ.
Жэсү:Даанч надаа таалагдаад байгаа юмсан. Яах уу? Энэ хэтэрхий задгай байгаа бол би задгай биш гэдгийг нь батлаад өгье гээд хувцсаа тайлах гэж байхад нь
Тэхён: зза битгий хувцсаа тайлаад бай. Миний дүүг энэ хэдэн өлөн нүд харахаас хамгаалах хэрэгтэй байх.
Жэсү:Ёжтой инээмсэглэн буцаад өрөөндөө гал тогоо руу орлоо.
Жэмин гал тогооноос зууш барин гарч ирэхдээ: Жэсү эгч буцаад хэвэндээ оржээ. Өмнө нь Seventeen, Nct 127 ийхан гэрт ирээд Жэсү эгчрүү яг л ингэж харсан.
Тэхён гэнэт л Жэсүг ой санамжаа саначихсан юм болов уу гэж бодлоо.
Би гал тогоо руу ортол тэр хоол хийж байлаа. Би түүний чихэнд: таван миутын дараа хүрээд ир,өрөөнд чинь би хүлээж байя.
Жэсү хэсэг гайхсан бололтой хөдөлгөөнгүй байсныхаа дараа удаанаар толгой дохилоо.
Таван миутын дараа Жэсү өрөөндөө орж ирэхэд
Тэхён шууд л түүнийг гарнаас нь хөтөлж аван орон дээр суулгаад: Яа, Хун Жэсү хэзээ ой санамжаа санасан. Хэлээдэх
Жэсү:би..би ой санамжаа санаагүй шдээ.
Жэсү гэнэт инээж эхлэв. Тэхёны санаанд нэг зүйл орж ирэв.
Нэг удаа Жисү Тэхёнд: манай дүү их гэнэн ч гэхиймүү тийм юмаа. Жэсү цүнхнээс мөнгө авчихаад баригдаад худлаа ярих гэтэл гэнэт л хөхөрч унаад инээж эхэлсэн. Дүү маань багаасаа худлаа ярихаар инээд нь хүрдэг зуршилтай болчихсон. Энэ нь том болсон ч өөрчлөгдөхгүй бололтой гэв.
Тэтэ үүнийг санаад.:
хха, чи худлаа ярихаараа инээдэг хэвээрээ л байх шив.
Жэсү:ю..юу яриад байгаа юм бэ? би..би юу гэж худлаа ярих юм гэснээ дахиад л инээдмийн кино үзсэн мэт инээв.
Тэтэ:хха. Зүгээрээ ах нь ойлгож байна. Ой санамжаа сэргээсэн л бол болоо доо гэхэд
Жэсү: зза би га..гарлаа гэхэд Тэтэ нэг зүйлийг санан гунигтайгаар:чи тэгвэл Тэнтэй үерхдэг гэдгээ бас саначихсан уу?
Жэсү:юу вэ? Бид хоёр аль 3сарын өмнө салчихсан шдээ гэснээ гараад явав,
Тэтэ:тэгьэл надад жоохон ч гэсэн боломж байгаа л юм байна.