the dark story of alice drake

1450

'papa' riep ze. 'Je geschreeuw heeft geen zin Alice ! De vloek is uitgesproken. Er is niets dat je nog kan doen, het is je eigen schuld je had maar niet voor een mens moeten vallen stom kind !' 'maar vader doe dit niet , ik smeek je doe het niet !' 'stop met zeuren kind, eerst vermoord ik dat achterlijke mensenvriendje van je en daarna ben jij aan de beurt lieverd ' Hij nam Alexander bij de keel en kneep zo hard dat hij geen lucht meer kreeg. Ze gilde en trok aan haar handboeien maar het was te laat Alexander was dood. Zij was aan de beurt. Met tranen in haar ogen keek ze toe hoe haar vader zijn zilveren zwaard ophief. Gillen had geen zin , niemand hoort je hier. En niemand kan je helpen want eens je het kasteel binnen gaat , kom je er nooit meer uit.

Hoofdstuk 1

Lissa

'waarom moet zij mee ?' 'Dit is niet te geloven !' Riep Daan. mijn oudere broer, echt een lastpak. Hij gaat dit weekend met vrienden naar de Ardennen en mijn moeder heeft besloten dat ik mee moet. Iets waar Daan minder blij mee is. De laatste tijd gedraagt hij zich nogal raar, maar ja wat wil je , zoals hij joints rookt, het is een wonder dat hij nog rechtop kan zitten. Hoe kan ik mijn broer het best beschrijven, hij heeft licht blond haar en gebruikt veel te veel gel om zijn kuif recht the houden ( mijn mening ), hij heeft donker bruine ogen en volle wimpers, daar lach ik hem altijd mee uit. dan noem ik hem Dina in plaats van Daan, en dan zegt hij dat ik geadopteerd ben omdat ik niet op hem of mijn ouders lijk. mijn haar is raaf zwart en mijn ogen zijn diep blauw, ik ben het buitenbeentje van de familie. 'Je zusje kan niet alleen thuis blijven je vader en ik hebben besloten dat ze met jou meegaat, einde discussie! 'Zei mama. Ze gaan 2 weken naar Parijs om hun 20ste huwelijks verjaardag te vieren. En nu zit ik opgescheept met mijn broer, ze vertrouwen me niet alleen thuis omdat ik vorige week de hele voorraad voedsel heb opgegeten. ik heb de laatste tijd zoveel honger en niets lijkt hem te stillen, niet voor lang in ieder geval. ik heb het gevoel dat ik dit eerder heb gehad, ik kan me alleen niet herinneren wanneer. 'Pardon, ZUSJE?' Zei ik. 'ik ben wel al 17 he !' 'Nog maar 17.' Zei mama. 

Ongelooflijk, al was ik 101 ze zou me nog niet alleen thuis laten. Zo zit mama nu eenmaal in elkaar, over bezorgd over mij en Daan mag doen wat hij wilt. Gewoon omdat hij een jongen is. 'Ga je spullen inpakken je gaat met hem mee of je nu wilt of niet !' Met tegenzin deed ik wat ze me vroeg. Toen ik klaar was met inpakken ging ik met mijn spullen naar de auto om ze in te laden. Ik was muziek aan het luisteren, de muziek loeide veel te luid door de oortjes van mijn iPod. Zachtjes mee zingend met lifehouse liep ik naar de auto, ik zong net het stukje 'I can't keep my eye's off of you' toen Lex, de beste vriend van mijn broer tegen me aan knalde. Lex is een middelgrote gast met kort raaf zwart haar dat altijd in pieken staat met licht groene ogen. Hij draagt altijd zo'n veel te grote nep bril, dan denkt hij dat hij cool is terwijl hij er alleen maar uitziet als een nerd. We mogen elkaar niet echt, al van kinds af pest hij me. 

Toen ik 5 was en hij 8 had hij mijn knuffel afgepakt en begraven in de tuin, ik vond hem 3 jaar later pas terug toen papa besloot om een moestuintje aan te leggen. Nu 12 jaar later is het niets verandert, echt niets. 'Sorry schat, maar het gevoel is niet wederzijds.' Zei lex met dat typische brutale lachje van hem. 'Haha, hoe grappig. Kijk waar je loopt sukkel !' 'Ah, onze lieve lissa ,altijd zo vriendelijk.' Zijn stem droop van sarcasme. 'Ook leuk om jou te zien.' Zei ik. ' He Lex.' Zei Daan. 'Steek je spullen maar in de koffer naast die van Lissa.' ' WAT! Gaat hij mee !' Riep ik. Tegelijkertijd riep Lex. ' Waarom gaat zij mee ?' Ik keek hem kwaad aan. Hij stak zijn tong uit, 20 en nog niet volwassenen! 'He, ik kijk er ook niet naar uit maar het moet van mijn moeder, als het niet moest zou ik haar echt niet meenemen hoor.' Daan en ik komen niet echt overeen. Vroeger was het anders, als lex er was lachte hij met de pesterijen van lex maar wanneer lex dan naar huis ging kwam hij me troosten of hielp hij met zoeken naar de spullen die Lex verstopt had. Alsof hij zich schuldig voelde. Nou ja, hij moest zich ook schuldig voelen.