Heaven × YoonMin

1Final

Yoongi evinin bahçesinde uzanırken onun telefon zil sesi tam uykuya dalmasına engel olmuştu.

"Alo?"

Numara gizliydi ve karşıdaki ses cevap vermiyordu. Yoongi onun nefes alışverişlerini rahatça duyabiliyordu.

"Orda mısın?"

"Yaşlandığın, daha sade ve aklı başında olduğunda," derin bir nefes verdi karşıdaki. "içinden geldiğimiz bütün tehlikeleri hatırladığında çok geç olacak."

"Anlamadım?"

"Köz gibi yanan, düşen, narin teslim olmadığımız o günlerin özlemiyle."

"Kimi aradığınızı söyler misiniz? Çünkü bu daha çok yanlış numara benziyor.."

"Yıllar önce Min Yoongi. Ve bilecek misin beni?"

"Yıllar önce ne? Ne oldu o zaman?"

Dıt sesinden sonra Yoongi telefona bakıp iç çekti. Yoksa bu çocuk yine instagram'dan bulup kandırıyordu? Son zamanlar bu olay çok fazla olduğu için pek takmadı.

Bir kaç saat sonra o kişi yine aradı.

"Merhaba?"

"Yani çek içine eğer onlara sahipsen Yoongi. Çünkü  batıyor acıların."

"Herhalde beni tanıyorsun ama biliyor musun bilmiyorum ama tedavi gördüm 1-2 ay önce kadar."

"Bütün istediğim sendin."

"Aslında.. bu güzellikle herkesin istediği benim."

"Cennete asla gidemeyeceğim Min Yoongi. Çünkü nasıl gidileceğini bilmiyorum." Çocuk biraz bekledi. "Yada.. belki de cennet kapılarını bana kapattı."

Bu cümleden sonra Yoongi sessiz kalmayı tercih edip onun dinlemeye karar verdi.

O, bu bilinmeyen tuhaf çocukla neden konuştuğunu bilmiyordu ama sanki beyni onu zorluyordu.

"Seni kaybettiğim bütün şeylere üzülmeli miyim? Söyle, seni kaybettiler mi?"

Yoongi etrafına baktı. Bu kişi kesinlikle yaşadığı yerde olmalıydı çünkü numarasını bulmasının başka şansı yoktu. Normal dış dünyada görüştüğü bir kişi bile yoktu. Bütün arkadaşları komşularydı.

"Boşuna arama beni. Görsen bile tanımayacaksın."

"Bundan nasıl bu kadar emin olabilirsin?"

"Sadece benden ayrılabilmen için cennetimden vazgeçtim."

Yoongi sanki bir şeyler hatırlıyor gibi oluyordu. Bu olayları sadece bir kişi ile yaşamıştı ama bunu tam bilmiyordu. Daha birleştirilmemiş puzzle parçaları gibi.

"Seni kaybettiğim her şeyden sonra, bu senin için bi kayıp mı?" diye devam etti karşıdaki.

"Bu benim için bi kayıp mı?

"O kalbindeki sevgiyi görebilmeyi diliyorum. Bana olan sevgini. Sadece bana açar mısın tekrardan cennetin kapılarını Yoongi?"

"Beklentilerini anlamayı zihnimde canlandırıyorum. Yapamıyorum, bana bir ipucı verir misin?"

"3 yıl önce."

"3 yıl önce ne oldu?"

"Zihninde bulmaya çalış. Ben sabrımı kaybettim."

"Gelip sarıl bana sanki sabrını hiç kaybetmemişsin gibi."

"Ben nefret ettiğini biliyorum ama.." Karşıda ki bir adım yaklaştı ona. "bana nefret ettiğinden çok sevdiğini söyler misin?"

Yoongi kendini biraz daha zorladığında bu kişiyi hatırlamıştı. Bu kişi ile 3 yıl önce aldatma davası yüzünden boşanmıştı. Yoongi yaptığı hatayı kabul edince bir daha onu bulamamıştı. Sonra psikolojik tedaviler görmüş ve 2 ay önce hafızası silinmişti.

"Bunca zaman seni bekledim cennetim. Tekrardan bana gelip benim olmanı.."

"Sen o musun..."

"Ben herkes olabilirim Min Yoongi."

Karşıdaki onun önünden geçti. Ama Yoongi o kadar çok dalmıştı ki onu fark edemedi.

"Min Jimin?"

"Hayır, Park Jimin."