Baktığım çocuk kim bilir ne zorluklar içinde büyümüştü. Bir kaç gün sonra yurda alınacağı belirlendi. Onu hayata kazandırmak istiyordum . Yurda geldiği gün onu ben götürdüm. Ürkek gözleri korkudan dokunsan ağlıyacak bir ifadesi vardı. Ama bilmiyordu. Burada güvendeydi. Belki aile sıcaklığı yoktu ama olsun. Günler geçtikçe biraz daha kötüleşiyordu bu durum benide kötüleştiriyordu. Onun bu lanet hastalık dolayısıyla ölmesine izin veremem. Çok küçük daha o. Hayat neden bu kadar küçük çocuklara kötü davranıyordu? Bir iki ay sonra saçları dökülmeye başladı. Kızıl saçları tel tel kopuyor yurtta kendi cumhuriyetlerini ilan etmişlerdi. Şimdide kaş ve kirpikleri kopuyordu. O yavaş yavaş can veriyordu. Ve haberi yoktu bundan, en kötüsünde buydu. Bir hafta sonra birşey oldu. Odasında onu baygın bulduk.
