Finding Secret | #KNGrimmsWC

Secret 2

Buong gabi kong iniyak ang lahat ng sama ng loob ko. Hindi pa ako umiiyak ng ganito kalala. Ngayon lang.

I've been keeping this for so long. I've been fighting the sadness and emptiness for so long. Simula ng mamatay si mommy, namatay na rin ang bestfriend ko. She's like my fresh air in this world full of pollutions.

She knows what I like, she knows when I'm hurt. In fact, she knows me more than I know myself.

Pero katulad nga ng kasabihan, all good things must come to an end. Nagkasakit sya and she died just like that.

Kitang kita ko kung paano sya nag-agaw buhay at nawalan ng buhay. It's like my world shattered in front of my very own eyes.

I know she's happy now. But I do hope that she's proud of me.

"Hey..." Napatingin ako kay Eion na may dalang tubig. "Stop crying. Here, drink this." Inabot nya sakin yung baso na may tubig.

"Thank you." Namamaos na tugon ko.

"Let's sleep!" He said at kumuha ng isang unan and a blanket.

"S-saan ka matutulog?" I asked.

"Sa labas. You can sleep there in my room." He gave me a smile.

.  .  .  .  .

I woke up the next morning feeling better.

Naligo na ako t nagpalit ng damit. Kung nagtataka kayo kung saan ko nakuha yung pangpalit ko ng damit, we went to my condo yesterday to get some clothes.

Eion convinced me na dito muna ako sa condo nya. Since wala naman akong ibang mapupuntahan, pumayag na ako. You see, I don't have friends. That's why I just keep everything to myself.

Matapos kong magbihis ay nagtungo ako sa kitchen para magluto ng breakfast.

Nang makarating ako sa kitchen ay may nakahain nang breakfast sa lamesa.

May kausap si Eion sa phone nya habang nakatingin sa view ng buong syudad kaya't hindi nya ako napansin.

"Yes, princess... I'm gonna go there tomorrow, 'kay?... Don't be sad... Yes, I promise... Goodbye, I love you too..." Nilagay na nya ang phone nya sa bulsa nya at tumungin sa akin.

Is that... Is that his girlfriend?

"Good morning!" Masiglang bati nya.

I gave him a small smile. "Good m-morning. You cooked all of these?" I asked.

"Yes. Kahit naman alph- I mean kahit naman mayaman kami, my parents thought me the basic house chores." He said. "Tara, kain na tayo!"

.  .  .  .  .

"Wanna go on an adventure?" Nakangising tanong sakin ni Eion.

"Why not?" I exclaimed.

"Tara! Get all of your things and we'll go somewhere." Kumindat pa ang loko. Aba ako ba niloloko nito?

"Where are we going?" I asked.

"Basta." Nakangising tugon nya.

"Are you ready?" Tanong nya.

"Yup!"

Agad nyang pinaharurot ang sasakyan nya matapos marinig ang sinabi ko.

Hindi pa kami nakakalayo ng maramdaman kong unti-unting bumibigat ang talukap ng aking mga mata.

And everything went black.

"Hey, wake up..." Narinig ko ang malalim na boses ni Eion.

"Hmmm... Where are we?" Tanong ko sa kanya ng makita kong nasa gitna na kami ng kagubatan.

"Unfortunately, malayo-layo pa tayo and hindi na nati pwedeng dalhin 'tong sasakyan dun." He said.

"What? Why?" Tanong ko.

"Hindi na kasya yung sasakyan." I just nodded and helped him getting our things at the back.

Buti na lang pala talaga at hindi ko dinala lahat ng gamit ko.

Nagsimula na kaming maglakad sa kagubatan. It's kinda creepy kasi parang sobrang liblib na nitong lugar lalo na't hapon na. I think mga 3PM na.

This place is really creeping me out. Alam nyo yung feeling na parang may nakasunod sa amin? Ganun yung nafe-feel ko ngayon. Tsaka andami kong naririnig na kung ano anong tunog. Shit! Kung alam ko lang na dito ako dadalhin nitong gago na 'to edi sana hindi na ako pumayag.

Napakapit ako ng mahigpit sa braso ni Eion nang may marinig akong malakas na alulong ng aso.

"E-eion sigurado ka ba na hindi tayo naliligaw?" Nag-aalinlangan kong tanong sa kanya.

"Nope." Aniya.

Nagpatuloy lang kami sa paglalakad ng biglang may tumakbong napakabilis na hayop na tila ba iniikutan kami.

"E-eion..." Nanginginig na tawag ko sa kanya.

He looked at me. "Okay, ganito na lang. Close your eyes and then open them when I tell you, okay?" Kahit na nag-aalinlangan ay tumango ako.

I closed my eyes at hinawakan naman ni Eion ang palapulsuhan ko.

Tumahimik bigla ang paligid. I'm about to open my eyes but then Eion stopped me. "Don't open your eyes. Wait for my signal." Anito gamit ang maalim at maotoridad nyang boses.

Naramdaman ko na parang may mga lumalapit sa amin dahil sa kaluskos ng mga tuyong dahon.

Halos mapatalon ako sa gulat ng biglang humigpit ang kapit ni Eion sa akin kasabay ang napakalakas na tunog. It's like the sound of a wolf that growled like a tiger.

Ilang sandali pang namayani ang katahimikan. Walang nagsasalita. Tila ba pinapakiramdaman lang namin parehas ni Eion ang paligid.

Unti-unti namang lumuwag ang hawak nya sa akin. "Shhh... Don't cry. It's nothing." Sabi nya at niyakap ako.

Napansin ko na medyo namumula ang mukha nya na tila ba nagalit ng sobra. Napansin ko rin na may konting punit ang damit nya.

"Wag mong pagtuunan ng pansin ang kahit anong marinig o maramdam mo. And most of all, don't be afraid, as long as I'm here, nothing bad will happen."