Renz's POV:
Hanggang ngayon ay umiiwas ako sakanya.
Di ko alam.. Habang tumatagal, ang pangungulit niya saakin,
Tumutubo ang pagtingin ko sakanya,
Sabi ko sa aking sarili.
Habang nasa kuwarto ako at napapaisip.
Halos mawala ako sa mundo.
Pero pinipigilan ko ang nararamdaman ko sakanya.
Haysh!.
Rose's POV:
"Di parin niya ako pinapansin. Sige lng. Napapagod na rin ako. "-bulong ko sa aking sarili habang lumalakad pauwi.
Tagapagsalaysay:
Ilang buwan lamang ay di na rin nangungulit si Rose kay Renz
Mapapansin ba Renz Ito.?
Renz's POV:
Ilang buwan lamang ay napapansin ko na parang wala lng sakanya pag dumadaan ako.
Kasi dati pag dumadaan ako sa harap niya. Deretso nangunglit.
Ngayon ay wala na.
………………………………………………………
Maya maya ay nag cr muna ako.
Nang matapos ako mag cr napatingin ako sa salamin. At bigla ko naalala si Rose.
Napaisip ako non.
"Mali ata ginagawa ko sakanya, ang pangiiwas ko sakanya, ang pagiging torpe. Mali ata? "-bulong ko sa aking sarili.
Bigla akong napatigil nandahil may pumasok na estudyante.
Kayat agad agad akong lumabas.
Tagapagsalaysay:
Wow..?! Narealize na ren eh noh.
Pakipot pa kasi.
Rose's POV:
Nang umuwi ako sa bahay agad ako sinalubong ng aking mga magulang.
"Anak maupo ka muna "-Nay.
"Bakit ho"-Me
"May sasabihin sana kami sayo, anak"-Nay.
"Ano po yun? "-Me
"Hmm.. Lilipat na tayo... Lilipat na tayo sa America. "-Tay
Napayuko ako non.
Ngunit inangat ko rin.
"Ok lng ba sayo anak. "-Nay
Di ako makasagot, dahil bigla pumasok sa aking isipan si Renz.
Ngunit ilang buwan na di ko na ren siya pinapansin.
Kaya sumasangayon ako sakanila at tutuloy kami.
"Opo nay ok na ok po saakin "-Me
Labis ang tuwa at saya nila ng sabihin ko iyon.
Tagapagsalaysay:
May maaapektohan ba rito.
May masasaktan ba.
Pakipot nga kasi
Rose's POV:
Sinabi ko agad ito sa aking mga kaibigan. Upang pag paalam na sakanila.
"Guys, I'm leaving.. "-me
"Huh sn ka pupunta ?"-Friend 1 (Lin)
"Sa America."-Me
Tumulo ang kanilang mga luha .
At tumulo rin ang luha ko.
"Wag kayong umiyak, dapat masaya lng kayo hah, kahit na wala na ako "-me
Agad naman nila ako niyakap.
Di nag tagal umalis na rin ako, upang maghanda dahil bukas at aalis na kami.
Renz's POV:
Maya maya lamang ay mag nag door bell sa aming bahay.
Ding dong 😅
Agad ko naman ito binuksan.
"Huh"-me
Nang buksan ko, nakita ko ang isa sa mga kaibigab ni Rose.
"Bat ka andito? "-me
"Shes leaving "- Lin
"Sino?"-me
"Rose"-Lin
Agad na siyang umalis habang lumuluha.
Mapatulala ako non.
At sinarado ko na ang door.
Umakyat nako sa aking kuwarto.
At dumiretso sa higaan.
.
.
.
Napaluha.
Napaisip
Narealize ko na kailangan kong magtapat sakanya bago siya umalis.
Tagapagsalaysay:
Ano kaya mangyayare.? Hmm..?!
Rose's POV:
Kinabukasan paalis na kami at handa na ang aming mga kagamitan.
Tumungo na kami sa airport.
At naghintay muna kami.
Kasi wala pa ung airplane
Nakaupo ako sa upuan.
Bigla na lng may tumawag saakin nang.
"ROSE!!"
Nang mapalingon ako.
Nakita ko si Renz.
Lumapit siya saakin Na may dalang tatlong rosas .
"Renz "?-me
Nagtatakang bakit siya andito.
"Rose, nagsisisis ako sa mga nagawa ko sayo, kasi habang tumatagal, nagkakaroon ako ng feelings sayo ngunit di ko maamin. "-Renz
"Asus pakipot pa kasi eh"-Me
"Nais kong malaman mong mahal kita "-Renz.
Agad naman niya akong niyakap.
Nang dumating ang airplane napatigil kami.
At pumunta nako.
Napaluha rin ako.
Dahil maiiwan ko na siya.
Tsk.
Tagapagsalaysay:
Tsk Renz sayang.. Late kana... Wala na umalis na siya.
Kaya kayo pag may gusto kayo sa isang tao sabihin nyo na..
Parang yung nangyare sa Black Heart By the way basahin niyo rin po yung Black Heart.
Ayshh.
The end.
Thank you po sa pag suporta nito.
Maraming salamta po.
Bye ~
