Hayat

Küçük

Her çocuğun hayalidir büyümek.İleride alacağı sorumluluklardan habersiz,hayatın aslında en güzel olan döneminden bir an evvel kurtulabilmek.Ne zaman bir şey yapmak istesek izin vermezler.İşte çocukların kabus cümlesi:"Sen küçüksün,bunu yapabilmek için büyümelisin."Aslında bunu anlatmak için başka yollar varken neden öyle diyorlar ki?.Bir de büyümek istemenin bir diğer sebebi ise diziler olur çocuklar için.Çizgifilmlerden biraz daha insanların hakim olduğu filmlere geçişin doğal sonucudur bu istek.İstedikleri gibi gezen,ders çalışmak zorunda olmayan hayatı müzik ve eğlence ile geçen insanlar!!Düşünsenize mükemmel bir şey.Bunu gören tüm herkesin gözü boyanır tabiki.Disney filmleri bana bu etkiyi yapmıştı ışte,liseye geçmeliydim.O zaman en güzel arkadaşlıkları edinip,çok eğlenecek,hayatımın aşkını bulacaktım hatta...
Gözlerim dünyaya biraz erken açılmıştı benim.Sanırım bu biraz aile yapımızdan kaynaklanıyor.Sert ve çocuklarını seven,korumacı bir babaya;şefkatli,çocukları ile arkadaş gibi olan bir anneye sahibim.2 kardeşim ile birlikte güzel bir aileyiz işte.
Babamın korumacılığından olsa gerek daha önce hiç sevgilim olmadı.Ama buna pişman değilim,iyi ki de böyle diyorum.Ortaokuldayken o kadar çok kişi birbiriyle çıkıp ayrılıyordu ki aşkı oyuna çevirmişlerdi.

Ben ise hep ders çalışmakla meşgul olan bir kızdım.Ders bana haz mi veriyordu yoksa sadece bir sorumluluk olduğu için mi yapıyordum bilmiyorum.Lise ve ilerisi için hayallerim de vardı.O hayallerime ulaştığımı düşündükçe yüzüm gülerdi ve daha çok çalışırdım.
8.sınıf ders çalışmakla geçmişti ama yine de kendime bir hobi,eğlence bulmuştum.Arkadaşım sayesinde Kore'yi sevmiştim.Dili,insanları,yemekleri hepsi ilgimi çekmişti.Strese girdiğim, "Yeter artık bunaldım."dediğim her anda kore yanımda olur olmuştu.Liseye geçecek olmanın tek üzücü yanı en sevdigim arkadaşım ike ayrılacak olmamdi..Bizimkisi arkadasliktan öteydi bence.Eve gelir gelmez birbirimizi hiç gormemisiz gibi saatlerce laflardik telefonda.Bir de o zamanlar kendi telefonum dahi yoktu.Ortaokul bir çocuğa telefon almak için erken bir yaştı ailem için.Herkes telefonlarıyla resim çekilirdi."Birbirimizden uzaklaşacagiz bolca anımiz olsun" derlerdi.Arada özel günlerde okula annemin telefonuyla giderdim.Büyük ve gösterişli bir telefondu.O günün verdiği mutluluğu başka hiçbir an veremezdi bana.

Düşününce her ne kadar orta okul kötü olmasa da emindim lise daha iyi olacak,olmalıydı..

Verdiğim emeklerin karşılığı olarak da istediğim liseyi kazanmıştım.İşte artık o an gelmişti.Büyüdüm ve artık annemler bana küçüksün diyemez!!Bitsin ders çalışmalar gelsin eğlence..yani umarım lise dedikleri yer gerçekten böyle bir yerdir.