Finiteah

Prologue

" Kelan kaya yung araw na mamahalin mo rin ako? Sana dumating na yung araw na 'yon. " paos na sabe ko. Lakas loob ko syang hinarap, kahit na gusto ng lumabas ng mga luha ko ay pinipigilan ko parin dahil ayaw kong makita nya ako na umiiyak. Baka isipin nya na mahina ako.

" Anong klaseng tanong yan? Hindi paba malinaw sayo yung sinabe ko na ' Hindi kita mahal'."

Napailing nalang ako. Masakit pero tiis lang, kakayanin ko 'to kahit na palage nya nalang sinasaktan ang puso ko.

" Give me a chance.. please. Kaya kong tumbasan yung pag mamahal na ibinigay nya sayo. M-mas higit pa don ang kaya kong ibigay sayo. Please kahit hindi mo ako mahalin basta hayaan mo lang ako na mahalin ka. H-hindi ko kayang mawala ka...mas lalong hindi ko kaya na makita ka sa ibang babae na masaya. Ikakamatay ko 'yon.  "

Oo, desperada na kung tawagin pero ganun nan talaga kapag nag mamahal diba? Kayang gawin ang lahat. Kayang tiisin yung sakit.

" Stupid!"

Matagal na...at dahil sayo yon.

" Alam mo ba yung mga pinag sasabe mo? "

Hindi pero ang alam ko lang ay mahal kita.

" Maawa ka sa sarili mo. Hindi kita kayang mahala at yan ang totoo. Why can't you just love yourself? Why do you have to depend your happiness to somebody who'll just leave you if they no longer need you?"‬

Sarcastic ko syang nginitian at pinunasan yung mga luhang kanina pa nag uunahang mag silabasan.

"because that's what true love means .. doing the silly things that can't be explained."

Hindi na s'ya nag salita at nag simula ng mag lakad palayo sakin.

" HINDI AKO SUSUKO SAYO! TANDAAN MO YAN! KAHIT NA TALIKURAN MO AKO HAHABULIN PARIN KITA!"

pasalpak akong umupo sa damuhan at humagulgol. Hindi ako susuko sayo...

I'm a strong woman at ang salitang 'give up' ay wala sa vocabulary ko.