Το Γκοντροκ ήταν απόρθητο. Φτιάχτηκε για να κρατήσει μέχρι το τέλος των ημέρων και θα στέκεται ακόμη πάνω από τα σύννεφα όταν όλα θα έχουν πεθάνει. Οι ιστορίες ενός κάστρου που το παρελθόν του είναι αρχαίο και μυθικό γεμίζουν το μυαλό ενός νεαρού αγ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το Γκοντροκ ήταν απόρθητο. Φτιάχτηκε για να κρατήσει μέχρι το τέλος των ημέρων και θα στέκεται ακόμη πάνω από τα σύννεφα όταν όλα θα έχουν πεθάνει. Χίλιες φορές προσπάθησαν ξακουστοί στρατηγοί και πολεμιστές να το πάρουν και χίλιες φορές το Γκοντροκ τους βύθισε στα βέλη και έβαψε τα τείχη του κόκκινα . Αμέτρητοί στρατοί έπεσαν , εκατοντάδες πλοία βυθίστηκαν αλλά το Γκοντροκ έστεκε αγέρωχο και παγωμένο δίχως να χύνει σταγόνα αίματος .
«Κατάφερε κανείς να μπει μέσα» ρώτησε το ορφανό με ένα ύφος ενθουσιασμού ενώ τα μάτια του έλαμπαν.
Η γριά Γκάρν αλ Γκερ ζάρωσε ακόμη πιο πολύ το ρυτιδιασμένο της πρόσωπο καθώς προσπαθούσε να θυμηθεί την ιστορία. Τελικά άνοιξε το στόμα της αποκαλύπτοντας τα μοναδικά δύο δόντια και είπε:
«Μία φορά» το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο άπειρο σαν να μπορούσε να δει την μάχη ευθεία μπροστά της. «Ο μεγαλύτερος στρατός που είχε συγκεντρωθεί ποτέ απειλούσε εκείνη την ημέρα το Γκοντροκ .Κάποιοι λένε πως υπήρχαν μέχρι και ένα εκατομμύριο στρατιώτες που βαρούσαν τις ασπίδες τους έξω από τα τείχη .»ένα αχνό γέλιο βγήκε από το στόμα της γριάς
«Ξέρεις πόσοι είναι αυτοί μικρέ;»
Το ορφανό έγνεψε αρνητικά
«Πολλοί .Πάρα πολλοί . Περισσότεροι από όσους μπορείς να δεις και περισσότεροι από όσους ξέρεις να μετράς . Ταυτόχρονα τα μαύρα πλοία είχαν φτάσει από το καταραμένο λιμάνι και εκτόξευαν φλογισμένους βράχους. Οι βροντές ...Οι βροντές ήταν τρομερές , σαν το ίδιο το βουνό να βρυχιόταν για να διώξει τους εισβολείς .»
«Η πρώτη φορά που πάτησε εχθρικός στρατός στο Γκοντροκ ήταν εκείνη την ημέρα . Πρώτα έπεσε το φρούριο της μοναξιάς . Όπως ήταν φυσικό , ήταν υπερβολικά μακριά από τα ψηλά τείχη και οι τοξότες που στέκονταν εκεί δεν μπορούσαν να εκτοξεύσουν τα βέλη στους εχθρούς. Μόνο διακόσιοι άντρες είχαν επανδρώσει το φρούριο και έπεσαν σε λιγότερο από μισή μέρα. Μετά ο Στρατός με τις μαύρες ασπίδες ξεχύθηκε προς την γέφυρα του ύπνου και χτύπησε δυνατά την Λευκή Πύλη .Το μόνο που ακουγόταν τότε ήταν οι βροντές των πολιορκητικών κριών , οι χορδές που χόρευαν κα σκόρπιζαν τον θάνατο και οι κραυγές των ανθρώπων που πέθαιναν με ένα βέλος καρφωμένο στο κρανίο . Αλλά οι άντρες του Γκόντροκ δεν φώναζαν , ούτε στρίγγλιζαν όπως έκαναν οι από κάτω. Οι άντρες με τις γκρίζες πανοπλίες που προστάτευαν το βουνό παρέμεναν σιωπηλοί καθώς τοποθετούσαν το ένα βέλος μετά το άλλο και το έδιωχναν μακριά.»
