Sabah uyandırılmıştım. Annem tarafından bir işkence gibi tabi. Hiç şaşırmadınız dimi? Her neyse, sıcacık yataktan kalkmadan önce düşündüm. Çünkü o yataktan hiç kimse kalkamaz! Hayatı bana bağlayan sebeplerden biri de bu işte. Yataktan kalkıp ilk önce tuvalete gittim. Sonra orda yanlışlıkla uyudum. Bunu fark edip giyinmeye gittim. Sonra giyindim falan filan. Tam kahvaltı yaparken telefona çok dalmış olmalıyımki annem telefonu hemen aldı ve karıştırmaya başladı. Mesajlar, google da aramalarıma. Ben de sanki yarışmaya katılmışta soru doğrumu bakışıyla anneme bakıyordum! Ödüm kopuyordu ki annem Miray ve Anıl'la olan yazışmalarımızı görür diye. Koşup telefonu almaya çalıştım. Ama annem vermedi tabii ki. Bana bakıp bir "nıç nıç" çekip telefonu masaya bıraktı. Bende annem nerelere girmiş diye baktım. Hiç şaşırmadım. Whatshapp ve google. Sonra ben baktım. Kötü birşey yapmamıştım ki! Taa ki Miray mesaj atıncaya dek. Mesaj şöyleydi: Knk çok kötü birşey oldu. Ben hiç şaşırmadım. Biliyordum Ali ile ilgili bir şey olduğunu. Ali mirayı gerçekten seviyordu ama bunu biraz abartmıştı. Dolabına mektuplar attı, bu yetmezmiş gibi birde Türkçe hocasının komposizyonuna Miray ve AŞK ACISI hakkında yazılar yazdı. Miray ile birşey yaşamamasına rağmen AŞK ACISI diyordu. Miray çok ama çok utanıyordu ve BFF min üzülmesine göz yumamazdım! Ama hiçbirşey yapmadım. Yapmayada yeltenmedim zaten. Sadece haline gülüyordum. Çok gıcığım. Evet. Sinir bozucuyum. Ama bu benim için bir eğlence.
