Geçmişim peşimi bırakmıyordu. Geçmiş hâlâ acı veriyorsa ne kadar geçmiş olabilirdi ki zaten? Yıllar geçiyor ve geçmişi özlüyor insan,gelecekten bir umudu yoktur çünkü. Özlüyorum sevgili,hani hasret aşkın ana diliydi ? Gece saat 2,bak ben yine seni düşünüyorum,bizi düşünüyorum. İnsanın aşka inancı git gide azalıyor. Hani aşk varsa imkansız yoktu. Benim hayatım imkansızlıklardan oluşmuş. Sen beni yarım bıraktın sevgili,ben ise sevildiğimi sandım her zaman. Ne zor demi insanın sevildiğini sanması ? Ve her şarkı bir gün bitiyordu,benim çşarkımda bu kadardı bitiriyorum içimdeki seni. Hoşça kal sevgilim'
Gittiğimde Meriç yoğun bakımdaydı. Yanına girmek istiyordum elini tutup buradayım sevgilim yanındayım demek istiyordum. Ama içeri almadılar. Çok korkuyordum. Hadi ona birşey olursa? Onu yeni kazanmışken bu kadar erken kaybetmek istemiyordum. Çok ağlıyordum. Kokusunu özlemiştim.
2 gündür zerre uyku girmemişti gözüme. Hâlâ hastanedeydim. Hâlâ Meriç yoğun bakımdaydı. Doktorlar birşey demiyordu. En sonunda bir doktor yoğun bakımdan çıkıp yanıma geldi.
"Meriç'in yakını mısın?"
"Evet,şey şey o iyi mi iyi olacak demi"
Lanet olsun yine ağlıyordum. Doktor;
"Sakin ol kızım,Meriç iyi odaya çıkaracağız az sonra"
"Ge..gerçekten mi?"
"Evet şimdi gidip tekrar kontrol edelim. Odaya çıktığında görürsün."
Birşey diyemedim ama çok mutluydum. İki tane hemşire Meriç'i odaya götürdü. Hemen yanına gittim. Hemşire tam çıkıyordu ki;
"Hastayı çok fazla yormayın lütfen hâlâ kötü."
Meriç'in ellerini tuttum. Bir yandan hâlâ ağlıyordum. Yüzünü avcumun içine aldım. Kokusunu içime çektim. Bir çok kez öptüm onu.
Yandaki koltukta Meriç'in ellerini bırakmadan uyuyakalmışım. Meriç kendine geldi. Hemen uyandım. Gülümsedi bana. Ellerini öptüm onun.
Meriç;
"Sevgilim sen kaç gündür buradasın iyiyim ben hadi git."
"Seni bırakıp asla bir yere gitmem bundan sonra. Sen BENİMSİN"
Dedim,
Bana yeniden gülümsedi. Hemşire geldi yeniden kontrol etti.
"Meriç bey,yarın sabah çıkarsınız muhtemelen geçmiş olsun." dedi
Hemşire tekrar gitti. Onun yanına uzandım. Göğüs'ünde uyudum. Benim en huzurlu olduğum yerdi burası. Benim yerimdi.
Sabah olmuştu. Saat 7 civarında uyandığımda Meriç beni izliyordu. Hemen gülümseyip;
"Günaydın sevgilim." dedim
"Günaydın herşeyim"
Bana herşeyim demişti. Yeniden sarıldım kocaman. Ben ona bağlanmıştım. Asla bırakamazdım onu. Çok seviyorum ben onu.
Hemşire geldi tekrardan.
"Meriç bey elbiselerinizi alıp çıkabilirsiniz ama bol bol sağlıklı gıdalardan beslenin"
Meriç;
"Teşekkürler tamam"
Meriç ile hastaneden çıktık. Bi taksi çağırdım hemen. Meriç'i evine götürecektim. Tek bırakamazdım onu.
