Hoofdstuk 1

77 7 10
                                    

Hijgend leunde ik op mijn knieën.  Ik wilde niet weten hoe ver en hoe lang ik nu gelopen heb.  Echt niet.  Ik haatte het.  Toen ik me eindelijk oprichtte, zag ik de hele klas buiten opwarmingsoefeningen staan doen met... messen?  Ik sweetdropte.  Opeens werd ik opgemerkt.  'Ben jij Fumiko Katakana?'  Ik knikte.  'Ik ben Irina Jelavic, leerkracht Engels van 3-E.'  Ik maakte een buiging. 'Volg mij, dan stel ik je voor aan de anderen.'  Ze draaide zich om en liep weg.  Ik liep haar achterna.  Iedereen keek meteen op van zodra we dichterbij kwamen.
'Professor Bitch, wie is dat?', vroeg iemand.  Professor Bitch?
'Dit is de transfer-studente, Fumiko Katakana.'  Ik boog nog een keer.
'Ein antere assassin om ein einte te maken aan Korosensei's leven?', merkte een oude man op.
'Dat heb je goed opgemerkt, Lovro.'  Een man met zwart stekelhaar deed een stap naar voren.
'Assassin?  Dat is toch "moordenaar" in het Engels?', merkte ik dan weer op.
'Eindelijk een leerlinge die haar woordenschat ten minste kent!!', riep professor Jelavic plots.  De andere leerlingen keken sweetdroppend.
'Leuke haarkleur voor een moordenaar!', maakte iemand de sneerende opmerking.  Ik grijnsde duivels.
'Vind je?  Bedankt.'  Een paar meiden kwamen dichter.
'Het lijkt wel bloedrood!'
'Kan zijn.  Het is ten slotte geverfd met het bloed van mijn eerste slachtoffer.', grijnsde ik.  Iedereen zette meteen een stap achteruit.
'Ein grote mont heeft ze wel.  Maar heeft ze wel de benodigde skills?'  De oude man kwam tussenbeide.
'Dat hopen we.', beaamde de man met het zwarte haar.
'Professor Karasuma en huurmoordenaar-op-pensioen Lovro neem ik aan?'  Ze keken verbaasd op.  'Oh, en professor Jelavic niet vergeten.  Ook huurmoordenaar, niet bepaald bang voor het mannelijke geslacht.'
'Hoe weet je dat allemaal?', vroeg een jongen.
'Mijn vader heeft dossiers over politiemensen, andere huurmoordenaars en slachtoffers.  Waarvan de meesten al onder de grond liggen, vanzelfsprekend.'
'Waar bewaar je al die dossiers?', vroeg professor Karasuma.
'Dat is top secret.  Mijn vader houdt niet zo van visite.'
Opeens werd ik weggeblazen door veranderende luchtdruk.  Terwijl ik goed bezig was om met mijn gezicht in de aarde te vallen, werden er een paar gele tentakels rond mijn middel gewikkeld.  Zij hielden me overeind.
'Ik zie dat onze nieuwe studente is aangekomen.'  Toen ik me omdraaide zag ik iets waarvan het dacht dat het niet bestond.  Een gele octopus.  Zijn glibberige tentakels zaten nog steeds om mijn middel.  Slim, want ik stond op het punt om flauw te vallen...  Zijn kleren wezen erop dat hij de homeroom teacher was.
Dit ding moet ik vermoorden?

Kill the OctopusWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu