İçte Kopan Fırtınalar

2. bölüm

Herkesin sahip olduğu şeyler genelde aynı. Bir çift göz, bir çift kol bir ağız bir burun... Bazı kişilerde bunlar yok ama. Neden bahsettiğimi anlamadın değil mi? Merak etme anlatacağım. 

Ben mesela, belime sarılacak bir çift kola sahip değilim. Yada koynunda rahatlıkla uyuyabilecegim birisine. Beni gerçekten anlayan birisi bile yok belki. Belki herkes rol yapıyor tıpkı herkes gibi. Gayet açıklayıcı oldu değil mi, anladın işte ne demek istediğimi. Bunlar o kadar büyük eksiklikler ki, sahip olan değil bulunmayanlar bilir kıymetini. Gözlerini kapatıp sarılabildiğin birisi varsa eğer, çok şanslısın. Benim yerime de sıkıca sarıl olur mu? Buna sahip olmayanlar da var çünkü. Ben mesela çok isterdim sinirlenince üzülünce evine gidip bağıra bağıra olanları anlatıp sonra sıkıca sarılıp rahatlayabileceğim birinin olmasını. 

Madem beni anlatıyorum bugün sana,hayallerimden de bahsedeyim hazır yeri gelmişken. mesela  eskiden hep beni anlayan kişiyle/ kişilerle lunparka gitmek, pamuk şekerin dibine vurmak ve mutfakta yemek pişirmeyi hayal ederdim. Şimdiyse sıkıca sarılacağım birisinin olmasını hayal ediyorum, göğsünde ağlamayı hayal ediyorum. Eskiden geceleri dışarı çıkıp delice eğlenebileceğim birisine sahip olmaktı hayalim. Şimdiyse yanında çekinmeden uyuyabilecegim birisi süslüyor hayallerimi. Kız yada erkek farketmez artık mutlu olmayı istiyorum . Böyle var ya, herseyimi anlatabileceğim ama herşeye rağmen yanımda olacağını bildiğim birisi olsun istiyorum. Gitmeyeceginden emin olmak istiyorum.

Paranoyak mıyım, evet belki olabilirim . Ben senin yanındayım diyen herkes gitti yanımdan , nasıl olmamı bekliyorsunuz anlamıyorum ki? Kendi kendime durup dururken kızdım size. Neyse,

 Böyle bana güzel şeyler söyleyen herkes sanki arkamdan gülüyormuş, dalga geçiyormuş gibi geliyor. Kırılmamak için vurdumduymaz gibi davranıyorum.

  Ve ben yine de herşeye rağmen güveniyorum.

Çünkü başka şansım yok, güvenmezsem yaşayamam biliyorum...