damarlarım alışmış bir kere olmayan varlığına
kurduğum düşler sahiplenmiş seni
bana çaktırmadan seslenirken fark ediyorum
fotoğrafın göz kırpıyor bana
sen görmüyorsun ama
çünkü saklanıyorum kalbin odacıklarında
saklambaç oynuyoruz seninle
ben aynayı sobeledikçe ağlıyorum gizlice
oyunu kaybettim diye
resmine bağırıyorum aynaları kırdıkça
yine sen silueti çıkıyor karşıma
fısıldıyor kulağıma
kırmızıyı ben tuttum
hadi.. oynasana..
