Doctor Who

1. Bölüm -SENDE KIMSIN?-

Bugün her zamanki okul günüydü. Pek farkı yoktu. Her gün aynı şeyler zaten. Ama yarın sınavım var, çalışmalıyım. Artık sıkıldım bu sınavlardan derslerden. Biraz ara biraz farklılık istiyorum. Gene böyle düşünürken birden dışarıdan bir ses duydum. Boğuk bi inilti sesi, ve yaprak uçuşma sesleri. Sonbahardayız haliyle ama dışarıda hiç rüzgar yok. Bu seslerin nereden geldiğini merak ederek pencereye koştum ve gördüğüm şey karşısında şok geçirdim. Mavi bi kulübe. Telefon kulübesi. Iyi de bunun burada ne işi var bizim sokakta hiç telefon kulübesi olmaz ki? Merak ederek sessiz adımlarla odamdan, sonra da evden çıktım. Sokağa geldim ve mavi büyük telefon kulübesine baktım. Tam kapıyı açacaktım ki içeriden birisi çıkıp bana sevinçle bakmaya başladı. Bende sadece "Sende kimsin?" Diyebildim.

-Umarım beğenmişsinizdir. Birkaç beğeni sonra yeni bölüm gelir. :)

2. Bölüm -ZAMAN YOLCULUĞU-

Karşımdaki adam önce bana sıcak bi bakış attı ve güldü. Ne yalan söyliyim çok hoştu ama kim olduğunu çok merak ediyordum. Bana "Ben Doktor'um" dedi. "Ne doktoru?" dedim. "Hayır bildiğin doktor değil. Adım Doktor." dedi. Anlamamıştım kimin adı "Doktor" olur ki? "O nasıl isim ve bu kutu da neyin nesi, buraya nasıl geldin?" Diye sormadan kendimi alamadım. Bana uzunca bakıp gülümseyerek "ben bir zaman lorduyum. Yani bir nevi uzaylı, insan değilim. Zamanda yolculuk yaparım bu kutunun adı ise TARDIS, ayrıca o bir kutu değil. İçine bakmak ister misin?" dedi. Şaşırdım "Tamam" dedim, sonra kapıyı açtı ve bende kafamı içeri soktum. Sokmamla ağzımı bir karış açmam bir oldu. İçerisi devasaydı ama dışarıdan sadece bir telefon kulübesi olarak görünüyordu. "Bu nasıl olur? Bu imkansız!" diyebildim. Inanamıyordum. "Evet içi dışından büyük" dedi Doktor ve "kapıyı kapat da gidelim" diye ekledi. Kapıyı kapattım ve yine o inilti duyuldu. Sanırım zamanda yolculuk yapmaya başlamıştık.

-En güzel şekilde anlatmaya çalıştım. Umarım beğenmişsinizdir :) Birkaç beğeni sonra 3. bölüm gelir.

3. Bölüm -NERDEYİM BEN?-

Birkaç dakika sonra bir yerde durduğumuzu hissettim. Doktor bana gülümseyerek "işte geldik" dedi. Nereye geldiğimizi anlamamıştım. "Nereye geldik ki?" dedim. Artık hem meraklı hem de sevinçliydim. Sanırım bu adamı sevdim, hem de çok. Ama daha kim olduğunu anlayamadım. Her neyse. Önümden giderek kapıyı açtı, "İşte 1965!" dedi. İçimden bi "yok devenin bale pabucu!" dedim ama gördüklerimin gerçek olduğuna inanmıştım. Gerçekten 1965'teydik. Şaka gibiydi. Sonra kolumu tuttu ve hızlıca yürümeye başladık, bana göstereceği önemli bişey var gibiydi. Bir süre yürüdükten sonra büyük bir kapının önünde durduk. "Burada bekle geliyorum" dedi ve içeri girdi. Beklemeye başladım. Beklerken bi ses duydum, bozulmuş makine gibi cızıltılı bir ses. O yöne doğru gittim. Karşımda, duvarda karanlık bi delik vardı. Bir insanın eğilerek girebileceği bir delik. Oraya yaklaştıkça ses de artıyordu. Çok merak ediyordum, fazlasıyla merak ediyordum. Dayanamadım ve kendimi karanlığa bıraktım birkaç adım attıktan sonra ışık göründü ve gördüğüm manzara karşısında dilim tutuldu. Tirilyonlarca aynı şekildeki makine gibi yaratık aynı şeyi söylüyordu: "YOK ET!"

-Umarım beğenmişsinizdir. 5. Bölümde görüşmek üzere :)