Closer

Chapter 3

SPACE was just a word made up by someone who's afraid to get too CLOSE      -tove lo

Day 365

Junior high na ko this year.

Tomorrow is the  start of our class so for now naghahanda na ko ng gagamitin ko bukas like my notebooks,pen and etc. Namagagamit ko sa paaralan.

Habang abala ko sa pag aayos nagult ako ng tumunog  ang cellphone ko napangiti pa ko ng makita ko ang  pangalan niya sa screen.
Sinagot ko iyon ng nakangiti"hello si,anong meron at napatawag ka?"

Narinig kong napabuntong hininga ang nasa kabilang linya"hi i, i just wanted to say nakauwi na ko ng pinas at miss na miss na kita"

Kahit kelan talaga itong lalaking ito hindi nagkulang para pakiligin ako kahit simpleng salita lang.sinubukan kong pakalmahin ang puso ko dahil sa pagbilis ng tibok nito at sinagot siya"asus,parang 2 weeks ka lang nawala tapos namiss mo na ko agad" humiga ako sa kama habang kausap ko siya"2weeks is too long,kahit isang oras  ka lang mahiwalay sakin miss na kita agad.hindi mo ba ko namiss?"

Biglang lumungkot ang boses ng nasa kabilang linya."syempre naman namiss kita sobra noh! wag ka na malungkot.bukas magkiktita na din tayo,so wait ka lang ha!"hindi ko alam ko nagkamali lang ako nagpakarinig pero parang narinig ko siyang ng giggle.bigla tuloy naging masaya ang boses niya " okay,sabay na tayo pumasok bukas ,marami akong dalang pasalubong sayo at sa mga kapatid mo"excited na pagkasabi niya.

Nalukot naman ang mukha ko"sinabi ko naman na wag na diba!"ang kulit talaga ng lalaki na ito hindi ko naman kailangan yung mga bagay na iyon makita ko lang siyang ligtas na nakauwi okay na ako.Umalis kasi silang pamilya pumunta ng Paris para magbakasyon dun.Ayaw pa nga niya nung una na sumama eh pinilit ko nalang kasi pamilya niya dapat unahin niya kesa sakin.

Hindi pa naman officially na kami nanliligaw pa lang siya sakin pero inamin ko na may gusto ako sa kanya pero hindi pa ko handa ngayon dahil may mga priorities ako inintindi naman niya at sabi niya na hindi pa rin siya titigil ng panliligaw sakin.

Umamin siya nung 6 buwan pa lang kaming magkakilala since nung iligtas  ko siya naging magkaibigan na kami pero habang tumatagal napapansin ko na umiiwas siya sakin kaya tinanong ko kung bakit kaya umamin siya na matagal na siyang may gusto sakin at ayaw niyang hanggang magkaibigan lang kami.Dahil dun hindi ko siya pinansin ng isang linggo naguguluhan pa kasi ko sa nararamdaman ko sa kanya nun.Pero sa loob ng isang linggo na iyon palagi ko siyang naiisip hanggang sa maisip ko na gusto ko rin naman siya kaya bakit  pa ko umiiwas sa kanya .after kong marealize yon sinabi ko sa kanya ang nararamdaman ko at hinayaan siya na manligaw sakin hanggang ngayon.

Nawala ako sa pagiisip ng marinig ko ulit siyang nagsalita"okay lang naman sakin yun,dahil gusto ko ibigay sayo lahat" hayss,makakaltukan ko na itong lalaking ito "bahala ka na nga sa buhay mo!"

Binabaan ko siya ng tawag nakakainis kasi siya paulit ulit ako sa kanya nagsasabi na hindi ko kailangan ng materyal na bagay galing sa kanya kundi siya lang at ang pagmamahal niya.ayoko ko kasing materyal na bagay lang ang basehan ng pagamamahalan namin.

Nakakainis talaga panira ng mood itong lalaking ito hindi naman nagtagal tumawag ulit siya sinagot ko naman yun at sinabi na "sa susunod gawin mo yan magagalit talaga ko sayo at hindi na kita papansinin!"

Narinig ko naman siyang napabuntong hininga "im sorry na i hindi na po mauulit wag kana magalit please,mahal na mahal kita" malungkot na pahayag niya bigla tuloy akong nakonsensya hayss bakit ba mahal ko itong lalaking ito at hindi ko matiis.
Totoo lang hindi niya pa alam na mahal ko siya kasi baka mag expect siya kaagad sakin hindi pa man din ako handa sa next level kasi bata pa kami ang alam niya lang gusto ko siya yun lang kumbaga M.U lang kami.