poëzie

Zon, maan, traan

Zon, maan, traan

Toen de zon verdween
Achter de grote wolken
Vielen mijn ogen dicht

Hield de gedachten bij me
Van de warmte en het licht

Als de maan en ster verschijnt
Verschijnt er een traan op mijn gezicht

Waarom moet ik wakker zijn
Met mijn ogen dicht

Ik denk aan jou donkere ogen
Met je eigen sterrenhemel erin

Ik kan mezelf niet meer vinden
In het zwakke schijnsel van het licht

Ik doe mijn mond open
Met het licht op mij gericht

Maar ik voel alleen maar leegte
Mijn ik zit helemaal dicht

Ik wil schreeuwen
Ik wil eruit

Maar val in de grote zee
Vol met gedachten en verlangen
De warmte en de kou

Maar ik ben niet meer ik

Hoe vind ik weer mezelf
Heb niets meer te verliezen

Ben ik nog een bestaan

Maar de tranen worden traan
En de zon wordt weer maan

Wie ben ik, wie ben jij
Zon, maan, traan