To Late

Sierra

"Verdomme Sierra doe nu onmiddellijk de deur open":zei mijn vader. "Nee ga weg ik hoef je nooit meer te zien":snikte ik. " Sierra ik tel tot drie of ik kom dwars door de deur heen":zei mijn vader. "Je doet je best maar" :schreeuwde ik snikkend. "Oké ik vraag het niet nog een keer, 1......2......3!

Het wat even stil en ik hield mijn adem in. Ik wist toch wel dat hij niet door de deur heen kwam. Daar wat hij te laf voor en het zou hem weer geld kosten. Stilletjes wachtte ik tot hij weg ging. Maar toen hoorde ik een keiharde klap tegen de deur aan en nog een. Mijn vader kwam dwars door de deur heen en hij kwam woest op mij af. Ik rolde me op en gilde.

"Papa laat me met rust... Auw.. Auw! "

Pets en nog een klap en nog een. Bont en blauw liet hij me achter. Hij waarschuwt me. " Als je dit nog een keer doet kan het wel eens de laatste keer zijn voor je meisje! "

Huilend zit ik in de badkamer, bijna iedere dag wordt ik wel geslagen door mijn vader. Om elk onnozel dingetje dat in dit huis gebeurd krijg ik een stomp of een klap. Overal krijg ik de schuld van. Als mijn broertje of zusje iets gedaan heeft komt alles op mij terecht, ik ben de oudste en blijkbaar ook verantwoordelijk voor alle dingen die zij doen. Mijn kleine zusje is echt een gemeen kind, ze zorgt ervoor dat alles expres op mij terecht komt, zij geeft me ook overal de schuld van. In de ogen van mijn vader is ze een schatje dus natuurlijk gelooft hij haar. Mijn broertje daarentegen is echt heel lief. Hij zorgt voor me en ziet me ook worstelen met mijn problemen. Hij is er voor me. Hij troost me. Ook al is hij 5 jaar jonger als dat ik ben, hij is er voor me en zorgt voor me. Dat doet me veel pijn, wetend dat hij het daar ook zwaar mee heeft. 

~Sierra~

Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Sierra, ik ben 16 jaar. Ik heb een broertje en een zusje, zij zijn een tweeling en beide 11 jaar oud. Mijn moeder is overleden toen ik 7 jaar oud was. Ik vind het nog steeds moeilijk. Nadat mijn moeder overleden is is mijn vader veranderd, hij weet niet meer hoe hij met zijn emoties en vooral agressiviteit moet omgaan. Hij reageert alles af op mij, ieder onnozel dingetje, van alles krijg ik de schuld door middel van een pak slaag. Ik geef toe, ik zit er mee, het gaat niet lekker met me nee. Ik weet alleen niet met wie ik het moet bespreken. Ik heb een beste vriendin, haar naam is Sarah. Maar ik wil haar niet belasten met dit soort dingen, ze heeft het zelf thuis al moeilijk genoeg. Sarah's moeder is verslaafd aan alcohol en drugs dus die kan mijn problemen niet echt hebben. Haar vader is al overleden toen ze klein was. Samen doen we wel leuke dingen en afscheid nemen is heel moeilijk, wetend dat een van ons dan weer naar de problemen thuis moet. Mijn naam is Sierra en dit is mijn ingewikkelde emotionele tienerleven.