GRACE'S POV
Ik lag in tranen op de grond van mijn kamer. "Rustig Grace, het komt goed. Echt waar." Moedigde Jennifer me aan. Ik geloofde helemaal niks van haar. Ze snapte me niet. "Ik heb Niall nu al bijna een maand niet gezien Jennifer, hij wilt me vast niet meer." Toen ik dat zei begon ik alleen maar harder te huilen en ik dacht terug aan de tijd voordat alles was verandered. Niall gaf om me. Hij organiseerde de romantischte etentjes in het park, hij hield me altijd vast als ik bang was, hij kwam naar me toe met films, dekentjes en chocola als ik ongesteld was. Hij was perfect. Maar dat was nu dus voorbij. Jennifer kwam naast me op de grond zitten en sloeg een arm om mij heen. Jennifer kreeg een bericht van haar moeder dat ze naar huis moest komen, en ik zei tegen haar dat ze maar moest gaan. Toen ik terug kwam in mijn kamer zat mijn broertje; Nathan op m'n laptop een spelletje te spelen en ik ontplofte helemaal. Op dit moment kon ik even helemaal niks hebben, terwijl ik het normaal alleen maar heel erg gezellig vind als Nathan bij me komt zitten. Nadat ik hem had weggejaagd plofte ik op mijn bed en ging ik naar Niall's facebook. Ik zag foto's van hem op het podium, en ik barstte weer in tranen uit. Ik wou helemaal niks meer van hem zien en klapte mijn laptop dicht en wou even slapen. Zachtjes zong ik mezelf in slaap:
Am i still not good enough, am i still not worth that much? Sorry for the way my lif turned out. Sorry for the smile i'm wearing now. Guess i'm still not good enough?
Heeei Babess,
de songtekst van het liedje dat Grace zingt klopt niet helemaal ( Sorry for the smile in wearing now. Ze is niet echt blij namelijk..) Maar dit vind ik echt een heel erg mooi liedje en ik MOEST het gewoon in een van mijn verhalen gebruiken(:
Sorry voor dit kleine hoofdstuk, ik moest huiswerk maken):
Love you!
