Follow me

Chapter 1

Chapter 1

Περασμένα μεσάνυχτα και στο ανατριχιαστικά ήσυχο δάσος, ακούγεται μονάχα το θρόισμα των φύλλων.
Τίποτα άλλο.
Αυτό ήταν άλλωστε το χαρακτηριστικό του γνώρισμα: η απόλυτη ησυχία.
Γι'αυτή την σιωπή της τεράστιας και γεμάτης οξυγόνο πράσινης έκτασης, τα σπίτια του απέναντι συγκροτήματος μονοκατοικιών έχουν αγοραστεί αποκλειστικά και μόνο από οικογένειες και, συγκεκριμένα, από οικογένειες με μικρά παιδιά.

Τα γέλια αυτών των παιδιών, οι φωνές των μανάδων και η μουσική από τα δωμάτια των εφήβων, ήταν τα μόνα που θα άκουγε κάποιος τυχαίος περαστικός -παρ'όλο που σχεδόν ποτέ δεν περνούσε από εκείνους τους δρόμους κάποιος άγνωστος-.

Μεσοαστές οικογένειες...
Οικογένειες που ένιωθαν ασφάλεια μέσα στα σπίτια τους.
Τα προβλήματα του "έξω κόσμου" δεν τους άγγιζαν μέσα στις πολυτελείς -για επαρχία- οικίες τους.
Είχαν τα δικά τους προβλήματα.
Όχι τόσο οικονομικά, αλλά ψυχολογικά.

Έτσι κι η οικογένεια Miller.
Μια τετραμελής οικογένεια που απαρτίζεται από τους δυο γονείς και τους δύο γιους.
Η μητέρα, μια νοικοκυρά, "εγκλωβισμένη" μέσα σ'ένα σπίτι με έναν σύζυγο που ασχολείται μονάχα με την δουλειά του, ενώ εκείνη φροντίζει τους γιους της, το σπίτι, τον άντρα της (όταν αυτός αποφασίζει να φύγει από το γραφείο του)...

Δεν έχει στήριξη από κανέναν, παρά μόνο από τον Ethan, τον μεγάλο της γιο.

Ο Ethan, παρά τα 19 του χρόνια, συνεχίζει να δείχνει έμπρακτα την αγάπη του για την μητέρα του.
Όχι σαν "μαμόθρεφτος"! Απλώς, έχει αναλάβει οικειοθελώς τον ρόλο του προστάτη της οικογενείας, αφού ο πατέρας δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται ιδιαιτέρως σε αυτό τον ρόλο.
Ο πατέρας του φέρνει τα χρήματα στο σπίτι. Αυτό μόνο. Εκεί τελειώνει ο ρόλος του.

Ο άλλος γιος, ο Ryan, κοντεύει τα 7 και σίγουρα δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας του... Αυτό το παιδί...

«Τι θα κάνουμε με τον μικρό;» ξεφύσηξε η μητέρα, καθισμένη μπροστά στην τουαλέτα της και απλώνοντας την κρέμα νυκτός, στην λευκή επιδερμίδα της.

«Τι εννοείς, Alice; Μια χαρά είναι το παιδί.» απάντησε ο πατέρας αδιάφορα και συνέχιζε να σημειώνει ποσά και αριθμούς στο μεγάλο, επαγγελματικό του τετράδιο.

«Έτσι λες; Στο σχολείο δεν μιλάει με κανέναν, δεν δείχνει ποτέ ευδιάθετος... Το ακριβώς αντίθετο με τον αδερφό του. Ο Ethan στην ηλικία του...»