Follow me

Chapter 2

Chapter 2

Κάθε παιδί έχει τις ιδιαιτερότητές του, σωστά;
Μπορεί να είναι οξύθυμο, ευαίσθητο, να έχει απόλυτη αίσθηση του χιούμορ, να φοβάται ή να είναι ατρόμητο.

Κάθε παιδί μπορεί να κρύβει μια φοβία: φοβία για το σκοτάδι, για τα θρίλερ, τους καθρέφτες, τους δράκους...

Κάθε παιδί αντιλαμβάνεται διαφορετικά την πραγματικότητα. Ή δημιουργεί μια δική του.

Ο Ryan ανέκαθεν ήταν ένα κλειστό παιδί. Δεν ανοιγόταν εύκολα, δεν είχε φίλους.
Όσο μεγαλώνει, τόσο πιο "παράξενα" φέρεται.
Αυτό που φοβάται είναι η ψυχή και τα πρόσωπα των ανθρώπων...
Αυτοί που όλη τους τη ζωή προσποιούνται.

Κάποιοι τον είπαν αγοραφοβικό. Άλλοι απλά ντροπαλό.
Κι άλλοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ.

***

Στο σχολείο, στα διαλείμματα, κάθετε πάντα απομονωμένος στην ξεφτισμένη γαλάζια γωνία του τοίχου, δίπλα στην βαριά και σκουριασμένη πόρτα που οδηγεί στο "κρυσφήγετο" του σχολείου, ζωγραφίζοντας με το μολύβι του, σκυμμένος πάνω στις κίτρινες κόλες του μεγάλου, δερματόδετου τετραδίου που ακουμπά στα αδύνατα γόνατά του.

Αν και κάνει το παν για να απομονωθεί, δεν περνά απαρατήρητος.
Με την άκρη του ματιού του, βλέπει να τον πλησιάζει η Mary - Lou.

Η Mary - Lou είναι το κοριτσάκι από το μπροστά θρανίο και αυτό που κυκλοφορεί με το ροζ ποδήλατο, κάθε απόγευμα, στην γειτονιά του Ryan.
Στην γειτονιά τους.

Τα κατάξανθα σγουρά μαλλιά της είναι δεμένα σε δυο κοτσίδες που φτάνουν ως τους ώμους της, ψηλά, με ροζ μεταξωτές κορδέλες.
Τα μάτια της γαλάζια, "πετούν σπίθες",  παρά τα 7 της χρόνια και χαμογελούν, μαζί με τα χείλη της.

«Πάλι μόνος σου κάθεσαι, Ryan;» τον ρωτά με την λεπτή φωνούλα της.
Εκείνος δεν της απαντάει. Μονάχα της λέει με το βλέμμα του ότι ζωγραφίζει.

«Μπορώ να δω;» του κάνει αθώα κι αυτός κρύβει στο μπουφάν του το τετράδιο.
Η Mary - Lou στεναχωρήθηκε και θύμωσε. Κατάπιε, όμως, έναν λυγμό και συνέχισε το ίδιο καλοσυνάτα...

«Το έφτιαξε η μαμά μου.. Θέλεις λίγο;» άπλωσε το λεπτό χεράκι της και του προσέφερε το κέικ που είχε στο τάπερ της.

«Όχι, ευχαριστώ. Δεν μου αρέσουν τα γλυκά.» αποκρίθηκε και επέστρεψε στην μοναδική του ασχολία.

«Καλά. Ryan, έχω τα γενέθλιά μου αύριο και θέλω να έρθεις στο πάρτι μου.» Πριν προλάβει να αρνηθεί, συμπλήρωσε «Θα περάσουμε πολύ ωραία! Θα έχει φαγητά της μαμάς μου, -θα της πω να φτιάξει περισσότερα αλμυρά για σένα... Θα παίξουμε, θα...»