Αναρχικος Έρωτας

Κεφαλαιο 1ο

<Οταν ημουνα μικρος ..μου ειχαν πει ενα παραμυθι οτι αυτο που λεγεται φιλια υπαρχει και ζει σε αυτόν τον πλανήτη>
"Σκασεε πλεον..παλι Δευτέρα.. νομιζω θα κλαψω.." αλλη μια Χρονια ξεκίνησε..και εγω αδυνατώ να πιστεψω οτι πλεον ειμαι μαθητρια της Γ Λυκείου...Περνάει γρηγορα ο καιρος τελικα ..Βγηκα απο οσες σκεψεις ειχα βυθιστει καθως ο Στρατος μπηκε μεσα στο δωματιο μου ολο νευρα ..Οχι ..μην νομιζετε οτι είχε νευρα που αργησαμε στο σχολείο.. δεν τον ενοιαζε ..εξαλλου οι επιδόσεις στα μαθηματα και η επανάληψη της χρονιας για 3η φορά τα λεει ολα ..ειχε νευρα επειδη ειχε χασει την μπαρα του..
"ΡΕ βλαμμενο εσυ μου πηρες την μπαρα;;" μου απευθύνθηκε και ενιωσα ενα τρανταγμα σε ολο μου το σωμα
"Στρατο εισαι ηλιθιος;; Με πονεσες γαμωτο ..Οχι δεν την εχω εγω..Ψαξε στα σκουλαρικια σου ή κατω απο κανενα κρεβάτι.. ξερεις εσύ.. ολο και κατι θα ανακαλυψεις" του ειπα και γελασα ειρωνικά
Χωρις να μιλησει εκανε μεταβολη και εφυγε απο το δωματιο μου χτυπώντας δυνατα την πορτα πισω του..Με αποφασιστικοτητα πεταξα απο πανω μου το λεπτο αυτο κουβερτακι οπου σκεπαζομουνα και πηγα στο μπανιο αλλα οπως καθε πρωί ο πατερας μου εχει κανει κατάληψη στο μπανιο ..Πηγαινω στην κουζίνα να φαω πρωινό πρωτου φυγω ...εκει βλεπω την μητερα μου η οποια ειχε ετοιμάσει πολλες λιχουδιες ..Οι γονεις μου ξυπνανε πολυ νωρις μιας και ειναι δικηγόροι και η δουλςια τους ξεκιναει απο πολυ νωρίς.

"Καλημερα μικρη μου "
"Καλημερα μαμα" της εδωσα ενα φιλι και κατευθειαν πηρα αγκαλια το μπολ με τα κρουασανακια ..γελασε με αυτη μου την αντιδραση και συνεχισε το καφε της.
Μετα απο αρκετή ωρα βγηκε ο πατερας μου απο το μπάνιο..
Με το που τον ειδα πηγα κατευθειαν μεσα πλυθηκα και επιασα εναν ελαφρυ κοτσο τα μαυρα μου μαλλια.Πηγα στο δωματιο και εβαλα μια μαυρη κοντη μπλουζα και μια κοκκινη παντελονα απο αυτες που σου θυμίζουν χιππιδες.Πηρα το σακιδιο μου κατεβηκα κατω πηρα τα κλειδιά του σπιτιου και εφυγα .Στην διαδρομη δεν ακουγα τιποτα απολυτως.Ειχα φορέσει τα ακουστηκα και δεν ακουγοταν τιποτα αλλο περα απο την φωνη του Ιρατους ..σε ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια του το <Ενα απόγευμα νωρίτερα>.Ξαφνικα νιωθω ενα αποτομο τραβηγμα και η αγκαλια με τον δρομο δεν αργησε να έρθει. Ενιωθα ενα βαρος πανω μου το οποιο δεν ελεγε να φύγει. Κουνηθηκα λιγακι και τοτε το σωμα που βρισκόταν πανω μου σηκωθηκε και μου εδωσε το χερι του.Ηταν ο Κοσμας.Ο Κοσμάς ειναι κολλητος του αδερφου μου. Ο τυπος με γουσταρει πολυ καιρο αλλα μου την δινει απιστευτα το οτι ειναι τόσο σαλιαρης!!

"Καλημερα Καλλιρρόη! Συγνωμη αν σε χτυπησα ..αλλα ρε παιδι μου και εσυ ..σε τραβηξα λιγακι και επεσες!!" Ειπε γελωντας και τον μιμηθηκα
"κΚαλημερα Κοσμα!Κοιτα το δικο σου το τραβηγματακι εμενα μπορεί να με στείλει στο νοσοκομείο να πουμεεε! " του ειπα φωναζοντας αλλα αστειευοντας.Νταξει για να λεμε την αληθεια ειναι αρκετα ωραιος και πολυ γυμνασμενος.Μελαχρινος ψηλος με καλογυμνασμενο σωμα..Νταξει καλο κομμάτι

"Στο σχολείο πας;" με ρωτησε και εγνευσα καταφατικα
"Παμε μαζι;" με ρωταει με ενα αρκετά ομορφο χαμόγελο θα ελεγα
"Και δεν παμε" του λεω και του κλεινω το μάτι.
Η αληθεια ειναι οτι μεχρι να παμε σχολείο μου ειχε αναλυσει ολες οσες ειχε πηδηξει το καλοκαίρι και πως το έκανε!! Ενταξει ειδικα οταν μου περιεγραφε ολα αυτα μου ήρθε να ξερασω.Το ανεχτηκα ομως.
Με το που φτασαμε στο σχολείο άκουσα καποιες κοπελες να φωναζουν

Είδα  την Δανάη ,την Λυδία και την Μελωδία να ερχονται καταπανω μου.Με αγκαλιασαν και οι τρεις και πεσαμε κατω.Αρχισαμε να γελαμε και καποια ατομα άρχισαν να σχολιαζουν ..ποσο μπορει να με νευριαζει.Ηταν η Γεωργία με την παρεα της και οπως παντα σχολιαζαν.Ηταν οι ντιβες του σχολείου μας.Εμείς κατα τα λεγομενα της είμαστε τα "Κακα κοριτσια".Ενταξει η εμφανιση μας ηταν αλλιωτικη ..Χιπικες βρακες μερικες τζιβες ..μακρια μαλλια και περίεργα χρωματα..Λογικο να μας σχολιαζουν.Ανέκαθεν μας τρομαζει το διαφορετικό.
Μπηκαμε στην ταξη ..ολες ειμασταν στο ιδιο τμήμα.Καθισαμε στα 2 τελευταία θρανία.Αρχισαν να μπαινουν οι περσινοι καθηγητες.Την τελευταια ωρα μπηκε ο καινούργιος καθηγητής των θρησκευτικών.Ηταν αρκετά νεος και όμορφος.Ξάνθος με πράσινα μάτια.Αρχισε να συστηνεται.
"Γεια σας παιδια!! Ειμαι ο Αχιλλέας Παπασταυρου και μαζι θα κανουμε το μαθημα των Θρησκευτικών.Ειμαι 25 χρονών και ειναι η πρώτη μου φορα σε σχολείο.Θελω να διαβάζεται οχι πολυ αλλα να δίνεται την απετουμενη σημασία.Δεν επιτρεπω τους ψιθυρους και τις κουβεντουλες." Με την τελευταία του κουβεντα κοιταξε την Δαναη η οποια μου μιλούσε.Κατευθείαν πηρε τον λογο και μιλησε.
" Κ.Παπασταυρου , αν αυτο πηγαινε σε εμενα λυπαμαι αλλα ετσι ειμαι παντα! Θα πρεπει να με ανεχτητε..νομίζω το αξιζω" του ειπε καθώς του εκλεισε το μάτι.
Ολοι εμειναν με το στομα ανοιχτό ενω εμεις γελασαμε.
Χτυπησε το κουδουνι και ο Αχιλλεας εκανε νοημα στην Δαναη να μείνει.Εγω και τα κορίτσια βγηκαμε εξω και της εκανα νοημα οτι θα ειμαστε εξω αν κατι χρειαζόταν.

Λοιπον αυτο ηταν το πρωτο κανονικο κεφαλαιο.Το αφησα ετσι ωστε να χει καποιο άγχος και καποια αγωνιαα.Τι λετε μεχρι τωρα; Σας αρεσει;
Οποιαδήποτε και αν η γνωμη σας να μου την πειτε ωστε να ξερω αν πρεπει να συνεχισω ή οχι.
Σας ευχαριστωωω πολυυυ και σας φιλωωω ♥♥♥