One Last Cry

ONE

Nagising ako sa nakakabinging tunog ng aking alarm clock, hudyat na ako'y dapat ng bumangon sa aking higaan at dapat na humanda sa pagpasok sa eskwela

"Aish" tanging naibulalas ko nalang ng maalalang papasok nanaman ako at muling magtatagpo nanaman ang aming landas

Halos isang buwan narin mula nang napagpasiyahan naming tapusin na ang lahat saamin

Ewan ko lang kung bat ang bilis bilis niyang makaligtaan yon samantalang ako, patuloy na nagdurusa parin sa sakit na dinulot niya sakin

Nakakalungkot man pero ganun talaga siguro. Well, destiny is so damn playful anyways so yeah! And i really hate that! -_-

Ilang oras din akong nanatiling tulala at nagpapasya kung papasok pa ba ako o hindi. Hindi ko narin napansin na kanina pa pala nagriring ang aking telepono.

Pagkakita ko sa kung sino ang tumatawag ang walang buhay ko itong kinuha para sagutin.

"Yah!" saad ng nasa kabilang linya

"Oh?" walang gana ko namang tugon sa kanya

"Papasok ka o kakaladkarin kita palabas ng bahay niyo? Kanina pa ko naghihintay dito oh! Like wtf! Anunaaaaaa Zoe. Wake up!!! Siya nakamove na, ikaw tunganga parin myghaaaad! Alam mo malapit na talaga kitang iuntog sa pader nang maalog naman yang neurons mo jusmeeeeee" pangaral niya naman sakin ngunit di ko nalang iyon pinansin at ibinaba nalang ang tawag

Bigla namang may kumatok sa pinto kung kaya ay bigla naman akong napabalikwas sa aking inuupuan at agad na tumakbo papuntang kama at nagtalukbong ng kumot

Bigla namang hinila ang kumot na nakabalot sakin ngunit di ako nagpadaig kaya hinila ko rin ito pabalik

"Yah!! Aish! Zoeeeeeeeeee!! Anubaaaaaaa! Hanggang kelan ka pa magiging ganito ha? Jusko naman halos buwan na ang nakakalipas tsaka duh! Di mo ikina fab yang pagtatago mo okay. Tsaka di ka kriminal para magtago, unless na nagtutulak ka ng droga"

"Will you please shut up! Di mo ko naiintindihan okay kaya please lang, leave me alone for the mean time okay. Sorry but i won't come to school today okay. I hope you understand kaya please, if you really care then hayaan mo muna akong makapag isip" paki usap ko naman sa kanya kaya agad naman itong lumabas ng aking kwarto na di mawari ang kanyang ekspresyon sa mukha

Damn! Am i that really selfish na pati mga mahahalaga saakin eh nadadamay na?! Ghaaaaaaaad! Just! Kill me now! I can't take this anymore swear! :'( I hope this is just a dream. All of this stupid pain is just an illusion. And that fckn heartbreak is just a prank

Hapon na ng muli akong nagising mula sa aking pagtulog. Ni hindi ko nagawang mag almusal kanina kung kaya ay agad ko namang inayos ang aking higaan at sabay na lakad patungo sa kusina

Nang pagkarating ko ay may nakita naman akong isang sticky note sa ref kaya agad ko namang tiningnan kung ano ang nakasulat dito

"May nakahandang pagkain dyan sayo sa loob ng ref. Ilagay mo nalang sa microwave para mainit okay. Take care -Mommy :)"

Haysss! Busy nanaman as usual. Kelan pa nga ba nagkaroon ng time sakin si mommy? -_-